چکیده: امروزه هنر تصویرسازی به عنوان یک رشته ی مستقل هنری مطرح است که به طور متعارف وابستگی آن به نشر و کتاب ... به ذهن متبادر می شود. اما با توجه به نمونه های آثار گذشتگان و تأکید بر ویژگی هایی که در نوع بیان و زبان این هنر است به نظر می رسد در بسترهای دیگر هم کاربرد خواهد یافت. لذا این پژوهش سعی و تلاش دارد در یک روش تحلیلی مبتنی بر استدلال به چگونگی کاربرد این هنر در سطوح و بسترهای دیگر بپردازد. مثل فضاهای عمومی و شهری که غالباً می تواند موضوع هنر دیوارنگاره باشد. در این پژوهش سعی شده است با توجه به تعریف لغوی، اصطلاحی و تخصصی و دانشگاهی، وجوه تشابه و تفاوت های آن را بیان کند و نشان دهد تا هنر تصویرسازی و ویژگی های آن چگونه می تواند در بسترهای عمومی و در تعامل با هنر دیوارنگاری قرار گیرد. به این منظور با توجه به مطالبی که به ان اشاره خواهیم کرد از سه جنبه، هنر تصویرسازی مورد بررسی قرار گرفته است. در این باره چنین می نماید که هنر تصویرسازی در مشارکت و پهنه ی هنر دیوارنگاری می تواند قرار گیرد و چنین استنباط می شود که کاربرد قابلیت های تصویرسازی در متغیرهای زبانی و بیانی هنر دیوارنگاری متجلی می شود. هر چند در این باره نظری واحد به دست نیامد ولی با توجه به فرآیند شکل گیری یک دیوارنگاره در بسترهای محیطی، چنین برآیندی حاصل شد که کاربرد هنر تصویرسازی به عنوان یکی از انواع شیوه های بیانی در درون مایه ی هنر دیوارنگاری می تواند تعریف شود و از این جهت بیان و زبانی تصویرسازگونه ای را ارائه دهد.