آفلاتوکسین های b1، b2، g1 و g2 بوسیله کپک های آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس پارازیتیکوس، آسپرژیلوس نومیوس و جنس های مختلف کپک های پنی سیلین، ریزوپوس، موکور و استرپتومایسس تولید شده و باعث آلوده شدن گیاهان و محصولات گیاهی می شوند. آلودگی به آفلاتوکسین می تواند در انواع مختلف خوراک های دامی نظیر ذرت، سورگوم، جو، چاودار، برنج، کنجاله پنبه دانه و سایر محصولات فرعی آن ها ایجاد گردد. afb1 یکی از مهمترین عوامل شناخته شده ایجاد کننده سرطان های کبدی در انسان و سایر گونه های حیوانی است. در این بررسی مواد خوراکی مورد استفاده در گاوداری های شیری سنتی اهواز مورد بررسی قرارگرفت و میزان آلودگی به آفلاتوکسین b1 در 88 نمونه خوراک دام مصرفی شامل تفاله نیشکر، سبوس برنج، آرد گندم، مخلوط کنسانتره، کاه و علوفه سبز به وسیله کیت الیزا اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که از مجموع 88 نمونه مورد بررسی، میزان آفلاتوکسین b1 در پنج نمونه (68/5%)، بالاتر از حد مجاز µg/kg)10( می باشد. از این تعداد، سه نمونه مربوط به سبوس با مقدار 2/67، 2/27و6/49 ، یک نمونه مربوط به کنسانتره با 112 و یک نمونه مربوط به تفاله نیشکر با 53/15 میکروگرم در هر کیلوگرم آفلاتوکسین می بود.به طور کلی به نظر می رسد که در ناحیه اهواز میانگین آلودگی به آفلاتوکسین b1 در خوراک دام در فصل تابستان اندکی بیشتر از فصل زمستان می باشد. در فصل تابستان، کنسانتره و تفاله نیشکر عامل مهم آلودگی خوراک دام به آفلاتوکسین b1 است در حالیکه در فصل زمستان سبوس برنج عامل آلودگی محسوب می گردد. آموزش و ارائه توصیه های لازم به دامداران می تواند در حذف و یا کاهش آفلاتوکسینm1 در شیرهای تولیدی منطقه کمک نماید.