هدف پژوهش حاضرتعیین ارتباط بین استرس محیط کار با فرسودگی شغلی وکیفیت زندگی کاری بوده است . روش انجام این پژوهش توصیفی – پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش52نفر از مدیران زن ومرد و 1300 نفر از کارکنان زن و مرد دانشگاه علوم پزشکی زابل می باشند.مدیران همان 52 نفر که بصورت سرشماری انتخاب شدند و براساس جدول مورگان تعداد 300 نفراز کارکنان مرد و زن از طریق روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه استرس شغلی جاگدیش(1994) میزان استرس شغلی و بوسیله پرسشنامه فرسودگی شغلی ولفار(1981) میزان فرسودگی شغلی و از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری النا(1995) برای سنجش میزان کیفیت زندگی کاری کارکنان و مدیران استفاده شدبا مشورت استاد راهنما و استاد مشاور مربوط واعمال تغییرات جزئی در سنجه های پرسشنامه تعدادی از پرسشنامه ها بین اساتید و خبرگان توزیع و با اعمال نظر آنان روایی صوری پرسشنامه تایید گردید. همچنین جهت تایید پایایی پرسشنامه ها بخشی از آنها بین کارکنان ومدیران دانشگاه علوم پزشکی زابل توزیع گردید و پس از جمع آوری آنها ضریب پایایی و آلفای کرونباخ پرسشنامه استرس شغلی 86/0، پرسشنامه فرسودگی شغلی 76/0 و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری91/0 بدست آمدو در نتیجه پایایی پرسشنامه ها نیز تایید گردید. داده های بدست آمده بااستفاده ازشاخصهای آماری نظیرمیانگین،ضریب همبستگی پیرسون،آزمون t مستقل و الگوی تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفتند . نتایج بدست آمده از پژوهش عبارتند از: رابطه ی منفی و معناداری بین استرس محیط کار و فرسودگی شغلی با کیفیت زندگی کاری مشاهده شد همچنین یافته ها رابطه ی مثبت ومعناداری را بین استرس محیط کار و فرسودگی شغلی نشان می دهد و نقش میانجی فرسودگی شغلی در رابطه ی بین استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری تایید نشد ولی نقش میانجی استرس در رابطه ی بین فرسودگی و کیفیت زندگی کاری معنادار و تایید شد. یافته ها نیز خاطر نشان می کنند که:در استرس محیط کار، فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری مدیران و کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نشد.در استرس محیط کار، فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری مدیران و کارکنان با توجه به پست سازمانی آنها تفاوت معناداری مشاهده شد.