اگرچه صنعت نساجی در کشور ایران از سابقه بسیار بالایی برخوردار است درحال حاضر این صنعت در ایران با مشکلات بسیار زیادی روبرو است و می توان گفت که در شرایط بحرانی قرار دارد. بدیهی است تا زمانی که علل بوجودآورنده مشکلات حال حاضر این صنعت شناخته نشوند نمی توان راه حل مناسبی به منظور رفع آنها ارائه کرد. بحث بحران در صنعت نساجی ایران بحث تازه ای نیست و این صنعت نیازمند طراحی جدید در بسیاری از زمینه ها می باشد. آنچه مسلم است این بخش نیازمند آسیب شناسی است. آسیب شناسی در واقع شامل رسیدگی دقیق به تمام سیستم ها و تک تک مشکلات می باشد. آسیب شناسی صنایع نساجی که اهمیت عوامل درون سازمانی نسبت به عوامل برون سازمانی در ایجاد مشکلات صنعت نساجی را در بر می گیرد هدف اصلی این پژوهش می باشد همچنین اولویت بندی این عوامل، ارائه راه حل ها و پیشنهادهایی جهت نیل به وضعیت مطلوب از وضعیت موجود از اهداف دیگر این تحقیق است. دراین مسیر از مدل تحلیلی که عارضه های صنعت نساجی را به دو گروه درون و برون سازمانی تقسیم می کند، استفاده شده است. عوامل درون و برون سازمانی بسیاری در شرکت های نساجی وجود دارد. در این پژوهش شش عامل درونی شامل ضعف مدیریت، فرسودگی ماشین آلات، قیمت تمام شده بالای کالاها، عدم توجه به استانداردها و کیفیت پایین محصولات، عدم وجود مواد اولیه مرغوب، بهره وری پایین نیروی انسانی و پنج عامل بیرونی شامل عدم حمایت دولت، کاهش تقاضای بازار، عدم امنیت شغلی مدیر و سرمایه گذار، نرخ بالای بهره بانکی و مشکلات اعطای تسهیلات، قاچاق کالا از کانال های رسمی و غیر رسمی را به عنوان مهمترین عوامل موثر در ایجاد بحران در این صنعت در نظر گرفته ایم. همچنین از پرسشنامه، نرم افزار spss و آزمون های آماری مناسب برای ارزیابی این عوامل استفاده کرده ایم. نتایج حاصل از ارزیابی این عوامل حاکی از این است که در بین عوامل درون سازمانی فرسودگی ماشین آلات و در بین عوامل برون سازمانی قاچاق کالا از کانال های رسمی وغیر رسمی مهمترین عوامل تاثیرگذار بر ایجاد بحران در صنعت نساجی ایران می باشند.