امکان بازتولید پذیری اثر هنری منجر به گسترش آثار هنری و حرکت آن از جایگاه ابتدایی خود ( نزد خواص) به میان مردم شد. این امر سبب پدیدار شدن هنر در عرصه عمومی شهر ها و در میان زندگی روزمره شد. اما آنچه به نظر میرسد استفاده از هنر جهت داده شده در فضای شهری است. در ابتدا اینگونه به نظر می رسد که در عصر حاضر طراحان بنا به ذائقه و خواست مشتریان خود دست به طراحی می زنند ودر واقع این توده مردم و جامعه هستند که با انتخاب هایشان فرهنگ تصویری جامعه را می سازند. حقیقت این است که بخشی از آن چیزی که به آن زیبایی شناسی می گوییم سلیقه ی عمومی جامعه و جزئی از فرهنگ است اما بخش دیگر زیبایی در دنیای مدرن سرمایه داری به کالایی برای مصرف تبدیل شده است؛ کالایی که برای توده مردم تولید میشود و شاید بر طبق نظر زوکین خواست های آنها را شکل می دهد. در تحقیق حاضر سعی شده است با استفاده از تئوری تولید فضای هانری لوفور و معیارهای زیبایی شناسی مستخرج شده از عقاید نظریه پردازان مکتب فرانکفورت، آثار هنری ، هنر خیابانی و نیز تابلو ها و بیلبوردها را در خیابان ولیعصر تهران به عنوان رسانه های شهری، مورد بررسی و تحلیل فرار دهیم. و در نهایت به تحلیل زیبایی شناسی فضاهای شهری خیابان ولیعصر تهران و نقش عوامل موثر در تولید و بازتولید فضاهای شهری بپردازیم.در این پژوهش کیفی ، با استفاده از روشهای تحلیل محتوا و روش mapping & notation به دنبال به دنبال پاسخگویی به سوالات زیر هستیم: سوال 1 معیارهای زیبایی شناسی فضا شهری از دید مکتب فرانکفورت چیست؟ سوال2 فضای تصور شده یا ذهنی (فضای متخصصان) خیابان ولیعصر از کدام عناصر زیبایی شناسی فرانکفورت در تولید فضا برخوردار است و حضور معیارهای فوق از دید استفاده کنندگان فضای شهری خیابان ولی عصر چگونه است؟ سوال 3 فضای زیست شده خیابان ولیعصر از کدام عناصر زیبایی شناسی فرانکفورت در تولید فضا برخوردار است و حضور معیارهای فوق از دید استفاده کنندگان چگونه است؟