چکیده: زمینه و هدف: هدف از اجری تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین حجم و شدت پروتکل های درمانده ساز نوارگردان و برازش معادله ریاضی مربوطه در مردان جوان فعال بود. روش تحقیق: تعداد32 نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی(با م‍‍یانگ‍‍ین ± انحراف مع‍‍یار سنی 08/1±20 سال، قد 19/5± 172 سانت‍‍ی متر، وزن 24/7± 6/65 ک‍‍یلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 19/3±45/61 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)به صورت داوطلبانه بعنوان آزمودنی های تحقیق انتخاب شدند و در پنج جلسه مجزا با حداقل فاصله 72 ساعت5 آزمون فزاینده را تا سر حد واماندگی انجام دادند. آزمون ها شامل: پروتکل نوارگردان بروس؛ پروتکل درمانده ساز70درصد ضربان قلب بیشینه؛ پروتکل درمانده ساز80درصد ضربان قلب بیشینه؛ پروتکل درمانده ساز90درصد ضربان قلب بیشینه؛ و پروتکل درمانده ساز100درصد ضربان قلب بیشینه بود .برای مقایسه رابطه حجم تمرین و شدت تمرین برآورد شده و از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون غیرخطی استفاده شد. یافته ها: نشان داد، به طور میانگین زمان تمرین در پروتکل درمانده ساز 70درصد قلب یشینه 60/121 دقیقه در 80درصد ضربان قلب بیشینه 13/57 دقیقه در 90درصد ضربان قلب بیشینه 20/23 دقیقه ودر 100درصد ضربان قلب بیشینه 13/5 دقیقه است و بین حجم تمرین و شدت تمرین هبستگی بالایی وجود دارد (999 /0- r=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج چنین می توان نتیجه-گیری کرد رابطه بین حجم تمرین و شدت تمرین معکوس و غیر خطی می باشد و می توان برای پروتکل های درمانده ساز نوارگردان یک معادله درجه دو غیر خطی برازش کرد، که پیشگوی کننده حجم تمرین از روی شدت تمرین باشد.