تصمیم گیری های طراحی یک نوع مهارت اجتماعی هستند و معماران و دانشجویان معماری بایستی در این زمینه فعالیت داشته و این مهارت را فراگیرند. این فعالیت اجتماعی واجد خصوصیاتی است که بایستی شناخته شده و هم در حرفه و هم در آموزش از آن بهره برد، در حالی که امروز در حرفه توجه اندکی به آن شده و در آموزش نیز هیچ توجهی به آن نشده است. از سوی دیگر دانشکده ها فعالیت حرفه ای اولیه در طراحی را از مفهوم آن جدا می کنند. این خود یک تضاد است، که طراحی باید در یک محیط مصنوع (ایزوله) آموزش داده شود، زیرا طراحی در واقعیت و در محیط حرفه ای ماهیتی بسیار متفاوت دارد. از آن جا که آموزش معماری شامل یک بخش کار آموزی در دانشکده یا پس از فراغت از تحصیل است، برخی ممکن است این موضوع را مطرح کنند که دانشجویان تجرب? طراحی معماری حرفه ای را در دوران کارآموزی فراخواهند گرفت؛ اما به دلیل این که کارآموزی در معماری، بر خلاف رشت? پزشکی، نسبتاً برنامه ریزی نشده است، نتیجه ناخواسته این است که بسیاری از معماران حرفه ای آموزش لازم را در مهارت های اجتماعی طراحی معماری و کار با کارفرمایان و مشاورین مثلاً در بحث قراردادها، سرمایه گذاری و همکاری با ارگان های قانون گذار ندیده اند. از آن جا که تأثیر تغییرات ثابت در برنام? کار آموزی به دلیل عدم تمرکز آن در دفاتر مختلف معماری میسر نیست، عاقلانه تر است که دانشکده ها را جهت آموزش مهارت های اجتماعی طراحی آماده کنیم.اما منظور از این امر تبدیل آموزش آکادمیک به آموزش حرفه ای نیست، و تنها بیانگر ایجاد بستری جهت ارتباطی دو سویه بین آموزش و حرفه و افراد درگیر در این دو می باشد که در شرایط کنونی جامعه ملزوم می نماید.