امروزه حسن نیت به عنوان یک مفهوم اخلاقی – حقوقی وارد قلمرو حقوق قراردادها شده است. قرارداد بیمه به عنوان مصداق بارز قراردادهای مبتنی بر حسن نیت کامل شناخته می شود. هرچند که موضع کشورهای مختلف در مورد تحمیل وظیفه ارائه اطلاعات به عنوان یک قاعده عام حقوق قرادادها یکسان نیست ولی همه سیستم های حقوقی در رابطه با اعمال این قاعده در عقد بیمه اتفاق نظر دارند. تعهد به ارائه اطلاعات در عقد بیمه به مثابه یکی از جلوه های حسن نیت، از اهمیت به سزایی برخوردار است که براساس آن طرفین ملزم به ارائه تمامی حقایق عمده و اساسی می باشند. نقض این وظیفه، چه به صورت سکوت و کتمان حقایق و چه در قالب ارائه اطلاعات نادرست و خلاف واقع ، ضمانت اجراهای شدیدی را به دنبال خواهد داشت. اهمیت این امر به اندازه ای است که قانونگذار در مواردی از قواعد عمومی قراردادها عدول کرده است. این نوشته به بررسی مفهوم تعهد به ارائه اطلاعات در قرارداد بیمه ، کم و کیف اعمال این وظیفه و نیز ضمانت اجراهای قانونی نقض وظیفه افشای اطلاعات در بیمه، در سیستم حقوقی ایران و در موارد لزوم مقایسه آن با کشورهای خارجی همانند انگلستان و فرانسه می پردازد