«کودکانگی تصویرگران معاصر کتاب کودک» هنر مدرن گستره ای برای اعتبار بخشیدن به خیال های دوران کودکی است که با رویاهای کودکانه سر و کار دارد. هنگام بررسی هنر سده بیستم گویی به سوی نقاشی کودکان سرازیر می شویم و به سرزمین کودکان پا می نهیم. تحول و تکامل هنرمندان، احساسی شبیه خط خطی کردن دوران کودکی را یادآور می شود و بیانگر نگاه کودکانه ای است که همانندی فراوانی با آثار انسانهای نخستین در استفاده از خط، فرم، رنگ و اندیشه دارد. به نظر می آید چیزی مشترک درون همه ما وجود دارد و لذتی در این خط خطی ها هست که برایمان قابل توصیف نیست. کودک، ذهنی سیال و سرشار از تصویر دارد. او در هنگام کشیدن نقاشی، به واسطه هماهنگیش با نقاشی، بازیش با تصاویر، فی البداهگی در کار، تخیل سرشار و عدم دخالت محاسبه های بیهوده عقل حسابگر به تماشای تصاویر می نشیند و به خاطر پنجره گشوده ذهنش، تماشا و نقاشی در کارهایش یکی می شود. در دوره کودکی، ذهن و عواطف آدمی آزادترین، منعطفترین و سیالترین حالت خود را دارد و این یکی از عوامل زیربنایی تفکر خلاق در دوره کودکیست. بازگشت به کودکی و یافتن ارزشها و به کارگیری دوباره آن، به طور یقین نگاه نو و خلاقانه ای را در زندگی انسانها به وجود می آورد. در این راستا هنرمندان بیش از سایر مردم به این بازگشت نیازمندند. بزرگترین راه موفقیت یک هنرمند تصویرگر آن است که خود را در فضای بیکران علایق کودکان قرار دهد و کودک جان خود را پیدا کند و اعتقاد داشته باشد که تصویرگر به دنیا آمده است. با این ذهنیت در این پژوهش سعی بر این بوده که رابطه های بین نقاشی کودکان، نقاشی انسانهای نخستین و کودکانگی ها در تصویرسازی امروز کشف شود و شیوه های بیانی و تکنیکهای اجرایی تصویرگران معاصر که از نگاهی کودکانه برخوردارند، شناسانده شود و آثار تصویرگرانی بررسی شده است که توانسته اند آگاهانه با تلفیق انتزاع و نگاه کودکانه به بیان حس ها و پندارهای شخصی خود از متن بپردازند و سعی کرده اند فاصله موجود میان اثر هنریشان و درک مخاطب را با گونه های مختلف این کودکانگی از میان بردارند.