مسئله ی تغییرات در حوزه دین و دینداری به خصوص از بعد نسلی در جوامع در حال گذار یکی از مسائل اساسی است که در حوزه آسیب شناسی اجتماعی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در تبیین این مسئله بسیاری از تحقیقات قبلی در چارچوب رویکردهای کلان نگر عمل نموده اند. تحقیق حاضر با عنایت به مساله فوق و کارآمدی نظریات خرد دامنه به دنبال بررسی تفاوت نسلی از حیث دینداری در بین خانواده های روحانی و غیر روحانی با کاربرد توام رویکردهای ساختاری کلان و رویکردهای خرد دامنه بود تا سهم زمینه ها و فرایندهای خانوادگی نیز در تبیین تفاوت نسلی از حیث دینداری لحاظ شود. به همین دلیل، مدل دو مرحله ایی توافق بین نسلی گودنو به عنوان مدل نظری تحقیق انتخاب گردید. در تحقیق حاضر از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد.جمعیت مورد مطالعه در این پژوهش کلیه خانواده های روحانی و غیر روحانی در شهر قم بودند که دارای حداقل یک فرزند 18 تا 29 سال بودند.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t ، ضرایب همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج آزمون t نشان داد که دینداری فرزندان در خانواده های روحانی بیشتر از خانواده های غیر روحانی است و همچنین مشخص شد که تفاوت نسلی در خانواده های غیر روحانی بیشتر از خانواده های روحانی است. بررسی روابط دو متغیره نیز نشان داد بین متغیرهای ادراک از انسجام خانوادگی، ادراک از انعطاف پذیری خانوادگی، ادراک از اهمیت دینداری برای پدر، توافق دینی والدین، اجتماعی کردن دینی، رضایت زناشویی، ادراک صحیح از دینداری پدر،و تمایل به پذیرش دینداری پدر با متغیر تفاوت نسلی رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت پس از انجام رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام و تحلیل مسیر مشخص شد که تنها متغیر های تمایل به پذیرش دینداری پدر،توافق دینی والدین، ادراک از انسجام خانوادگی و نقش تبیینی در تغییرات تفاوت نسلی دارند. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که این سه متغیر در مجموع 26/0 درصد از تغییرات تفاوت نسلی را تبیین می کنند. در مجموع یافته های این تحقیق از اغلب رویکردهای تفاوت نسلی بکار رفته در این تحقیق حمایت می کنند.