شهرستان نطنز از شهرهای تاریخی ایران است که در استان اصفهان و در میانه راه کاشان– اصفهان و در رشته کوه های کرکس واقع شده است.این شهرستان دارای قدمت چندین هزار ساله و دارای بافت تاریخی و فرهنگی و داری منابع طبیعی فراوان است و از پتانسیل بالایی برای توسعه و جذب بیشترگردشگران برخوردار است. در این پژوهش، با در نظر گرفتن موارد فوق و درک این مطلب که شناخت پتانسیل ها و امکانات توریستی منطقه می تواند تأثیر بسزایی در توسعه گردشگری و رفع مشکلات آن داشته باشد، سعی شده ضمن پاسخگویی به این سوال که پتانسیل ها ومحدودیت های توسعه گردشگری شهرستان نطنز کدامند؟و چه راهبردهایی جهت توسعه گردشگری منطقه وجود دارد؟ به بررسی راهکارهای توسعه گردشگری شهرستان نطنز با تأکید بر نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای موجود پرداخته شود. روش تحقیق مبتنی بر بهره گیری از روش های توصیفی و تحلیلی است. در بخش نظری تحقیق بطور خاص از روش تحلیل داده های ثانویه (اسنادی) استفاده شده و در بخش عملی، روش تحقیق، مطالعه موردی بوده است که در آن علاوه بر استفاده از روش اسنادی، از روش های تحقیقی کیفی همانند مصاحبه و مشاهده فردی وپرسشنامه استفاده شده و در تحلیل داده ها از الگوی تحلیلی کیفی swot (آزمون t استیودنت: جهت تأیید نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدهای شناسایی شده از دید گردشگران)، در کنار تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره همچون ahp(جهت تعیین اهمیت هر یک از نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید) و topsis(جهت تعیین اهمیت هر یک از استراتژی ها) استفاده است. در راستای ارائه استراتژی های کلان بر اساس قاعده معمول، چنانچه میانگین امتیازات تهدیدها و ضعف هاکمتر از کل امتیازات فرصت ها و قوت ها باشد (wt<so)، استراتژی برگزیده از نوع استراتژی تهاجمی خواهد بود و اگر برعکس باشد (wt>so)، در این صورت استراتژی از نوع تدافعی خواهد بود.بر این اساس، نظر به این که کل امتیازات فرصت ها و قوت ها بر اساس تحلیل swot در این پژوهش بیشتر از میانگین کل امتیازات فرصت ها و تهدیدها می باشد، برنامه ریزی توسعه باید مبنی بر راهبردهای گروه so (استراتژی های تهاجمی) باشد، به عبارت دیگر باید از فرصت های بیرونی جهت تقویت نقاط قوت درونی شهرستان بهره گرفت.