در سال های اخیر، استفاده از کوپلیمرهای قطعه ای به عنوان قالب، در ساخت ذرات جدید میانی متخلخل سیلیکا بسیار مورد توجه قرارگرفته است. استفاده از کوپلیمرهای قطعه ای در مقایسه با قالب های یونی نظیر ستیل تری متیل آمونیوم برمید دارای خواصی نظیر: گروه های سیلانول بیشتر، دیواره های ضخیم تر و اندازه و حجم تخلخل بالاتری هستند. این مزایا سبب شده است که استفاده از این ذرات جدید در زمینه های مختلفی از قبیل: پایه های کاتالیزوری، ساخت غشاء و کاربردهای جدید، جایگاه ویژه ای را بدست آورد. لذا بهبود ویژگی های ساختاری و خواص سطحی این ذرات، همواره مورد توجه محققان بوده است. در این تحقیق روش سنتز جدیدی به منظور ساخت ذرات جدید spb از دو کوپلیمر قطعه ای، پلی پروپیلن گلایکول- قطعه-پلی-اتیلن گلایکول-قطعه- پلی پروپیلن گلایکول و پلی اتیلن گلایکول- قطعه- پلی پروپیلن گلایکول- قطعه- پلی اتیلن-گلایکول به عنوان قالب، در سامانه نرمال اکتان (کمک حلال)/آب، و سیکلوهگزانول به عنوان کمک عامل فعال سطح ارائه شده است. ذره spb1,2 (ساخته شده از مخلوط دو کوپلیمر قطعه ای) نسبت ذره spb1 (ساخته شده از یک کوپلیمر قطعه ای)، سطح ویژه، متوسط قطر و حجم حفرات قابل ملاحظه ای از خود نشان داد. بعلاوه، این ذره یک توزیع نرمالی از اندازه حفرات را نشان داد که این مسئله، تاثیر قابل توجه استفاده از مخلوط دو کوپلیمر قطعه ای را در کنترل پارامترهای تخلخل و توزیع اندازه حفرات از غیر نرمال به نرمال، نشان می دهد. سیکلوهگزانول به عنوان یک کمک عامل فعال سطحی بزرگ مولکول، تاتیر قابل ملاحظه ای بر مخلوط کوپلیمرهای قطعه ای برای ایجاد قالب های جدید از خود نشان داد. این کمک عامل فعال سطحی می-تواند یکنواختی، بازده، اندازه حفرات، و خواص سطحی ذرات را کنترل کند. بعلاوه، کاتالیزور های زیگلر ناتا به شکل ticl4، روی پایه های جدید ساخته شدند. به منظور کاربرد این ذرات سیستم پلیمریزاسیون پلی وینیل ا-ستات به روش پلیمریزاسیون رادیکالی زنده/کنترل شده انتخاب گردید. نتایج نشان داد که، کاتالیزور spb1,2/ticl4 در مقایسه با کاتالیزور spb1/ticl4، فعالیت بیشتری از خود نشان می دهد. بنابر این، ساختارهای خاص دو ذره جدید spb1,2و spb1 می توانند در تشکیل و رشد منظم زنجیرهای پلیمری نقش موثری داشته باشند که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.