بررسی بینامتنی نقاشی های هنرمندان معاصر از غزلیات مولانا بر اساس آثار موجود در کتاب شمس فرهنگستان که برای اولین بار مصور سازی شده است و چگونگی دریافت و تصویر این چنین مضامین کلاسیک توسط نقاشان معاصر هدف اصلی این پژوهش را تشکیل می دهد. جهت نیل به این هدف از روش ترامتنیت ژنت استفاده شد. همچنین تلاش شد تا کل ساختار پژوهش بر اساس نظریه او قرار گیرد. ژنت بررسی روابط میان متن های مختلف را ترامتنیت می نامد و آن را به پنج دسته تقسیم می کند. سه دسته پیرامتنیت و فرامتنیت و سرمتنیت به بررسی رابطه میان یک متن و شبه متن های مرتبط با آن و غیر هنری می پردازد که در این پژوهش به تعاریف آن بسنده شد و دو دسته بینامتنیت و بیش متنیت رابطه میان متن های هنری را بررسی می کند که موضوع اصلی پژوهش است که تلاش شد تا با کمک این روش روابط میان تصویر و شعر موجود در نسخه شمس فرهنگستان ، اثر دوره معاصر نقش بینامتنیت در شکل گیری نقاشی ها آشکار گردد. ویژگی این تحقیق در تحلیل آثار هنرمندان این مجموعه می باشد. نتایج به دست آمده از انتخاب ده نمونه ازآثار موجود در این کتاب و تحلیل و بررسی آنها نشان دادند که هنرمندان معاصر در خلق اثرخود که غزلیات مولانا را پیش متن خود برای اجرای اثر قرار داده اند آثار متفاوت و متنوعی را همچون خود غزلیات شمس به وجود آورده اند و رابطه بینامتنی میان آنها با رویکرد ترامتنیت ایجاد شده است . البته نقاشی هایی هم وجود داشت که هنرمند در استفاده از پیش متن موفق عمل نکرده ویک نمونه به عنوان مثال تحلیل گردیده است. در بررسی این آثار مشاهده گردید که بر خلاف نقاشی سنتی که با وجود تفاوت های موضوعی، در فضاهای تصویریشان شباهت های کلی دیده می شود در فضای معاصر هنرمندان به شکلی کاملا آزاد دارای سبک مخصوص خود هستند وهیچ سبکی غالب نیست و تنوع گفتاری از ویژگیهای نقاشیهای این کتاب می باشد.