در این رساله دو رمان چارلز دیکنز با نام های الیور تویست و دیوید کاپرفیلد با استفاده از نظریه های ژنت و گریما در ارتباط با روایت شناسی بررسی شده اند. در ابتدا نویسنده ی رساله ایده ها و مفاهیم مطرح شده توسط این دو نظریه پرداز را به اجمال معرفی کرده و سپس با استفاده از آنها شخصیت ها و طرح داستان ها را تحلیل نموده است. بر اساس نظریه ی گریما هر روایت دارای شش کنشگر می باشد که عبارتند از فاعل، مفعول، یاور، دشمن، فرستنده و گیرنده. نویسنده ی این رساله عمل اصلی هر داستان را در نظر گرفته که به قهرمان داستان مربوط می شده و سپس ما بقی کنشگرهارا یافته است. بدین منظور هر عمل کلی به اعمال کوچک تری تقسیم شده اند که همه با هم یک مجموعه را تشکیل می دهند. نظریه پرداز دیگر ژنت است که کلمات و مفاهیمی را معرفی کرده که به کمک آنها می توان پی برد که یک رمان چگونه بر مخاطبین تاثیر می گذارد. مفاهیم معرفی شده توسط ژنت به چهار دسته ی مود داستان، رخداد داستان، سطوح داستان و زمان داستان تقسیم می شوند. هر کدام از اینها زیر مجموعه های خود را دارند که جداگانه توضیح داده شده و سپس در رمان ها بررسی شده اند.