در این پژوهش ارتباط بین باروری و بیان اویداکتی ژن آویدین در دو لاین آرین که باروری متفاوتی ‏داشتند و همچنین اثر مکمل بیوتین بر بیان ژن آویدین، باروری و جوجه درآوری بررسی شد. ‏صدوچهل وچهار قطعه مرغ ‏‎]‎‏72 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏b‏ (باروری پایین) و ‏d‏ (باروری بالا)‏‎[‎‏ و ‏‏30 قطعه خروس (15 قطعه از هر یک از لاین های ‏b‏ و ‏d‏) به شیوه تصادفی گزینش شدند. از آغاز 30 ‏هفتگی تا پایان 33 هفتگی (برای 28 روز)، مکمل بیوتین در سطوح مشخص شده (صفر، 0/3 و 0/45 ‏میلی گرم بیوتین خالص در لیتر آب) به آب آشامیدنی تیمارهای آزمایشی افزوده شد. از روز چهارم ‏اعمال تیمارها تولید تخم‎مرغ ثبت شد. منی خروس های هر لاین پس از جمع آوری با هم آمیخته و پس ‏از رقیق سازی به مرغ های همان لاین (هفته ای یک بار) تلقیح شدند. تخم مرغها (879 = ‏n‏) در 12 روز ‏پایانی اعمال تیمار، جمع آوری و در دستگاه ستر قرار داده شدند و پس از 14 روز عمل نوربینی انجام ‏شد. در پایان دوره جوجه کشی، نرخ باروری، نرخ جوجه درآوری و گامه مرگ و میر رویانی ثبت شد. در ‏پایان هفته سی وسوم، 12 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏d‏ و ‏b‏ به شیوه تصادفی گزینش و کشتار ‏شدند؛ بیان ژن آویدین با روش ‏real-time pcr‏ در بافت تهیه شده از لوله های انباشت اسپرم آنها ‏بررسی شد. شمار تولید تخم مرغ در پی مصرف 0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب در هر دو لاین ‏افزایش یافت. اثر لاین، بیوتین و برهم کنش آنها بر نرخ جوجه درآوری و کیفیت جوجه ها معنی دار نبود. ‏اثر برهم کنش لاین و بیوتین بر قطر فولیکول های ‏f1‎‏ و ‏f2‎‏ معنی دار بود. در لاین ‏b‏ غلظت بالاتر بیوتین ‏‏(0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب) با افزایش نرخ باروری و بیان ژن آویدین همراه بود. در حالی که در ‏لاین ‏d‏ استفاده از غلظت پایین تر بیوتین (0/3 میلی گرم بیوتین در لیتر آب)، با افزایش کمتری در بیان ‏ژن آویدین و نرخ باروری همراه بود. یافته ها نرخ بیان آویدین بالاتری را در مرغ های با باروری بالاتر ‏نشان دادند (0/52 = ‏r‏). همبستگی بین باروری و بیان ژن آویدین در لاین ‏b‏ (0/73 = ‏r‏) بالاتر از لاین ‏d‏ (0/52 = ‏r‏) بود. بر پایه یافته های پژوهش کنونی به نظر می رسد که: 1- افزایش بیان ژن آویدین در ‏sst‏ می تواند با افزایش باروری در ارتباط باشد؛ 2- اثربیوتین بر بیان ژن آویدین، مانایی اسپرم و ‏باروری می تواند بسته به نرخ باروری لاین متفاوت باشد.‏