جهان با سرعت سرسام آوری در حال تغییر است لذا سازمان های سنتی دیگر کارساز نیستند و برای بقای خود ناچارند تغییر ساختار داده و خود را به ابزار نوین مجهز کنند، یکی از مهم ترین این ابزار هوش سازمانی است و از آنجا که نیروی کار متعهد و توانمند یکی از شروط لازم برای عملکرد موثر سازمان های نوین است توانمندسازی و هوش سازمانی توأمان می تواند اثر بخشی را در سازمان های کنونی بهبود بخشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین هوش سازمانی و توانمندسازی در دبیران تربیت بدنی آموزش پرورش خراسان رضوی می باشد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دبیران تربیت بدنی آموزش و پرورش خراسان رضوی تشکیل می دهند، که از این بین 296 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر و هوش سازمانی آلبرخت استفاده شد و برای انجام محاسبات بسته نرم افزاری (ver16.0) spss به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین tی استودنت مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که، بین هوش سازمانی و توانمندسازی در دبیران، رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین هوش سازمانی و احساس معنی دار بودن و احساس شایستگی در شغل در بین پاسخگویان رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین هوش سازمانی و احساس موثر بودن، احساس خود تعیینی و احساس اعتماد در دبیران تربیت بدنی استان خراسان رضوی رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که بین دیدگاه دبیران مرد و زن تربیت بدنی از هوش سازمانی و میزان ادراک آن ها از توانمندسازی تفاوت معناداری وجود ندارد. علاوه بر این بین هوش سازمانی و توانمندسازی و ویژگی های جمعیت شناختی (سن، سابقه خدمت) تفاوت معناداری وجود ندارد. از جمله عوامل موثر در توانمندسازی کارکنان عامل دانش و مهارت (هوش سازمانی) است. دانش فراگیر از همه عواملی که بر سازمان موثر است و مهارت هایی که به تغییرات منتهی شوند و انعطاف پذیر و راحت بودن را شامل می شود.