در این رساله با دیدی متفاوت به معماری، موضوع طراحی از ابتدا مشخص نشده است. نخست به تحلیل کمی و کیفی پارک آزادی به عنوان یک فضای باز شهری و محل گذران اوقات فراغت مردم محسوب می شود و همچنین جبهه جنوب شرقی آن( غرفه های خوداشتغالی) می پردازیم که بنظر می رسد علی رغم معضلات متعدد، واجد خصوصیات بالقوه جهت تبدیل شدن به فضای شهری زنده و پویا می باشند. طی بررسی های صورت گرفته و با تدوین جدول سوات و ارائه ی راهکار، به حذف مجموعه خوداشتغالی و جایگزین نمودن فعالیتی دیگر می رسیم و با بررسی های بیشتر این فعالیت را از جنس هنر عمومی و هنر نمایش که اجتماعی ترین نوع هنرهاست و تئاتر خیابانی که ضمن دارابودن خصلت اجتماعی خویش، امکان وجوب در فضای باز را نیز داراست، در نظر می گیریم. در ادامه با بررسی بستر طرح، سعی در نیل به صحت موضوع مورد طراحی داریم. در نهایت پس از بررسی الگوهای طراحی با نهایت تلاش در رسیدن سلسله مراتبی از مطالعات به طرح، با ارائه ایده ها، سناریوی رفتاری و نقشه های طرح، رساله مورد نظر را به پایان می بریم. ضمن اینکه اعتراف به این موضوع لازم است که این پاسخ، جوابی قطعی و کامل برای سوالات نبوده و تنها به طرح ارائه شده نام ایده می گذاریم. امید است که توانسته باشیم گام کوچکی در راستای هدف مورد نظر که گشودن نقطه نگاهی تازه برای معماران است، برداشته باشیم.