خشونت علیه زنان به عنوان پدیده ای تاریخی و جهان شمول توسط سازمان جهانی بهداشت از اولویت های بهداشتی جهان محسوب شده است که عوارض قابل توجهی را بر سلامت جسمی و روانی زنان ایجاد می کند. هدف از انجام این مطالعه شناخت تفاوت نگرش زنان و مردان یک بار ازدواج کرده ساکن شهر کرج نسبت به خشونت خانگی و رابطه میزان سلامت اجتماعی بر این متغیر بوده است. روش این مطالعه از نوع پیمایشی یا زمینه یابی بوده است و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه سلامت اجتماعی و محقق ساخته نگرش نسبت به خشونت خانگی بوده است. در این تحقیق به 266 نفر از ساکنین شهر کرج پرسشنامه های مذکور داده شد. در بررسی یافته ها دیده شد که میانگین نگرش زنان و مردان نسبت به خشونت خانگی متفاوت است و در مردان بیشتر می باشد و تفاوت معناداری بین نگرش زنان و مردان با سطح معناداری 000/0 نسبت به خشونت خانگی بدست آمد. در ادامه تحقیق ملاحظه شد که بین میزان سلامت اجتماعی مردان و نگرش آنها نسبت به خشونت خانگی رابطه منفی وجود دارد یعنی هرچه سلامت اجتماعی آنها بالاتر برود آنها تمایل کمتری به خشونت خانگی نشان می دهند و آن را نامناسب تر می دانند. این نتیجه در مورد زنان نیز تکرار شد. با توجه به نتایج تحقیق جامعه باید درصدد افزایش سلامت اجتماعی زنان و مردان گام بردارد و این کار میسر نیست جز با افزایش مشارکت زنان و مردان در سطح جامعه. از سوی دیگر لزوم وجود قوانین جامع تر و اطلاع رسانی صحیح به جامعه از همان زمان کودکی، ایجاد پایگاه های امن جهت افراد قربانی، تشکیل واحدهای مشاوره جهت قربانیان خشونت، ایجاد نظام ثبت و مراقبت از خشونت های حاصل از همسرآزاری از جمله عواملی است که می تواند در کنترل این معضل اجتماعی مفید واقع شود.