در این پایان نامه با استفاده از مدل های اکتیویته و معادلات حالت، تعادل بین آب و اتانول با پلی وینیل الکل، پلی وینیل کلرید، پلی گلیکول شاخه دار، پلی پروپیلن گلیکول، پلی تترامتیلن گلیکول، پلی اتیلن اکسید و پلی کربنات پیش بینی و نتایج بدست آمده با داده های آزمایشگاهی مقایسه شده است. مدل های اکتیویته ی استفاده شده در این پژوهش شامل مدل های unifac، unifac-fvو uniquac-hb می باشند که با توجه به مدل اکتیویته انتخابی و حلال استفاده شده، پیشنهادهایی برای بهبود نتایج حاصل از این مدل ها در مدل سازی سیستم های تعادلی پلیمر-حلال ارائه گردیده است. یکی از این پیشنهادها که بر روی مدل های unifac، unifac-fv و unifac-hb اعمال شده است، استفاده از ضریبی از تعداد مونومرها، به عنوان سهمی از زنجیره ی پلیمری در حال بر هم کنش با مولکول های حلال می باشد. نتایج حاصل از این پیشنهاد به ترتیب تحت عنوان unifac-ns، unifac-fv-ns و unifac-hb-ns ارائه شده است. معادلات حالت استفاده شده شامل: معادله حالت پنگ-رابینسون با استفاده از قانون اختلاط وانگ-سندلر و scmr به همراه مدل اکتیویته uniquac-hb برای مخلوط وهمچنین معادله حالت pc-saft می باشد. نتایج بدست آمده بیانگر مناسب بودن مدل اکتیویته پیشنهادی با فرض طول موثر زنجیر و معادله حالت پنگ-رابینسون به همراه قانون اختلاط scmr، نسبت به سایر مدل های استفاده شده در این پایان نامه می باشند.