با گسترش جریان خصوصی سازی و تجاری سازی ، اهمیت کارآیی اقتصادی و تجاری فرودگاهها و درآمدزایی آنها مورد توجه قرارگرفته و دیدگاههای کلی به فرودگاهها ، به عنوان بنگاهی اقتصادی تغییر پیدا کرده است. با توجه به اصل44 قانون اساسی و واگذاری شرکت های دولتی، شائبه ی واگذاری فرودگاههای کشور نیز جزو شرکت های قابل واگذاری به وجود آمده است ، یکی از مقدمات لازم جهت واگذاری سودده بودن فرودگاهها می باشد که این امر مستلزم برآوردی از توابع درآمد و هزینه فرودگاههای کشور و اینکه هر فرودگاه تا سود ده شدن نیاز به چه میزان ظرفیت پروازی دارد را مشخص می نماید. سالانه مبلغ قابل توجهی صرف نگهداری و بهره برداری از فرودگاهها می شود، که بخش اعظمی از آن را هزینه های پرسنلی، فنی عملیاتی و اداری تشکیل می دهد. همچنین از طریق ارائه خدمات ناوبری و فرودگاهی درآمدهای هوانوردی وغیرهوانوردی قابل توجهی نصیب فرودگاهها می گردد. تعداد پرواز به عنوان اصلی ترین شاخص عملکرد فرودگاه و کسب درآمد مطرح است. بنابراین، از این شاخص در برآورد توابع درآمد و هزینه استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق، فرودگاه بین المللی مهرآباد تهران انتخاب شد. به روش برش مقطعی نمونه گیری صورت گرفت، چون اطلاعات دوره زمانی خاصی بررسی شد و اطلاعات بصورت تصادفی بدست نیامد.در این راستا، سری زمانی هزینه ها و درآمدهای فرودگاه را در قلمرو زمانی سال 86تا89 به طور ماهیانه و مفروضات رگرسیون مشخص شد. در این تحقیق، ابتدا به منظور تعیین مانایی متغیرهای مورد استفاده درجهت آزمون فرضیات تحقیق، از آزمون های تعیین مانایی، نظیر آزمون ریشه واحد دیکی فولر استفاده شد. همچنین برای بررسی غیر مانا بودن سری در میانگین، از توابع خودهمبستگی و خودهمبستگی جزئی نمونه سری های اصلی را بررسی نموده و پس از انجام آزمون های مختلف و اطمینان از مانایی متغیرهای مورد بررسی، مدل مناسبی برای برآورد توابع هزینه و درآمد فرودگاه جهت تجزیه و تحلیل داده ها انتخاب شد.