این پژوهش به بررسی عامل انگیزه و تأثیر آن در پیشرفت فارسی آموزان خارجی می پردازد. در این خصوص، ابتدا به معرفی عامل انگیزه و انواع آن در زبان آموزی اشاره خواهد شد. سپس، نمایه ای از انگیز? فارسی آموزان ارائه می گردد و رابط? بین پیشرفت، ملّیت (نوع زبان اول) و جنسیت فارسی آموزان با نوع انگیز? آن ها مورد بررسی قرار می گیرد. پژوهش دارای دو بخش بنیادی و میدانی است. بخش بنیادی پژوهش به روش کتابخانه ای و بخش میدانی آن به روش همبستگی انجام پذیرفته است. در این پژوهش برای ارزیابی نوع انگیز? فارسی آموزان، از پرسش نام? سبک های یادگیری (ils) ورمونت و دبلیو (1998) استفاده شده است. این پژوهش با انتخاب بخش مربوط به عامل انگیزه، به بررسی انگیز? فارسی آموزان دو مرکز بین المللی آموزش زبان فارسیِ دهخدا و قزوین می پردازد. در این پرسش نامه، انگیزه های یادگیری به صورت مدرک گرایی، شغل گرایی،آزمون گرایی، علاق? شخصی و دوسوگرایی آورده شده که نگارنده 3مورد نخست را زیرمجموع? انگیز? بیرونی، علاق? شخصی را به عنوان انگیز? درونی و دوسوگرایی را به عنوان 3 مولف? اصلی مورد ارزیابی قرار می دهد. در این پژوهش، 70 فارسی آموز خارجی در دو مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی دهخدا و دانشگاه امام خمینی (ره) قزوین شرکت جستند. بدین منظور، ابتدا با پاسخ دادن به پرسش نام? مذکور انگیز? آن ها برای فارسی آموزی مشخص گردید. سپس با در نظرگرفتن میانگین نمرات دو ترم تحصیلی فارسی آموزان، رابط? پیشرفت تحصیلی و نوع انگیز? آن ها بررسی شد. یافته ها حاکی از آن بود که بین میزان پیشرفت تحصیلی فارسی آموزان و انگیز? درونی آن ها رابط? مثبت معنادار وجود دارد. در این پژوهش، به منظور ارزیابی رابطه میان ملیت (نوع زبان اول) فارسی آموزان و انگیز? آن ها برای فارسی آموزی، فارسی آموزان به دو گروه عربی زبان و غیرعربی زبان تقسیم شدند. نتایج نشان داد که غیرعربی زبان ها برای فارسی آموزی از انگیز? بیش تری نسبت به عربی زبان ها برخوردار هستند. به نظر می رسد در پژوهش های آتی با بیش تر بودن حجم نمونه نتایج دیگری حاصل شود. در خصوص رابط? جنسیت و انگیز? فارسی آموزان دو مرکز، آمار استنباطی و آزمون های آماری نشان دادند فارسی-آموزان مرد در فارسی آموزی از انگیز? بیرونی بالاتری نسبت به فارسی آموزان زن برخوردار هستند