از جمله فناوری هایی که در نیم? دوم قرن بیستم جای خود را هرچه بیشتر در فضاهای آموزشی بازکرد، فیلم های آموزشی بود. سال ها است که این ابزار کارآمد به عنوان وسیله ای برای تقویت مهارت شنیدن مورد استفاده قرار می گیرد و مطالعات بسیاری نیز از این امر حکایت می کنند که استفاده از فیلم های آموزشی قادرند تا مهارت شنیدن زبان آموزان را بهبود بخشند. با این حال با کمتر مطالعه ای برخورد می شود که تأثیر این ابراز را بر روی توانایی گفتگوی زبان آموزان بررسی نماید (ویرز، 1999). استدلال بسیاری از متخصصین، با استناد به دیدگاه کرشن (1985) که اعتقاد دارد عامل تأثیرگذار بر یادگیری زبان درون داد قابل فهم است، بر این است که استفاده از فیلم های آموزشی می تواند بر مهارت گفتگوی زبان آموزان تأثیرات مثبتی را به جای بگذارد. چراکه فیلم های آموزشی توانایی شنیدن را در زبان آموزان افزایش داده و همین امر نهایتاً باعث می-شود تا میزان درون داد قابل فهم در وی افزایش یافته و به تبع توانایی گفتگوی او نیز بهبود یابد. در این پژوهش با بررسی دو گروه از زبان آموزان مرکز آموزش زبان المهدی، تلاش شد تا میزان تأثیر استفاده از فیلم های آموزشی بر مهارت گفتگوی آنها سنجیده شود. در این شیوه، در طرح درس گروه آزمون از فیلم-های آموزشی کمک گرفته شد، اما آموزش گروه کنترل با استفاده از شیوه های سنتی آموزش صورت گرفت. در نهایت با مقایس? نتایج آزمون گفتگوی دو گروه، برخلاف انتظار مشاهده شد، باوجود اینکه مهارت شنیدن گروه آزمون پس از استفاده از فیلم های آموزشی ارتقاء پیدا نکرده، نمرات آنها در مهارت گفتگو همچنان بالاتر از گروه کنترل بوده است.