جامعه این پژوهش شامل 223 نفرازدانش آموزان دختر و پسر دوره ی راهنمایی شهر مشهد که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری، دو پرسشنامه، مقیاس خودکارآمدی شرر با 23 ماده و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس 29 گزینه بودندکه دارای روایی محتوایی و پایایی مناسبی بودند، مورداستفاده قرار گرفتند .نتایج با نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج پژوهش نشان داد بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد، اما بین خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی در پسران ارتباط معنادار وجود ندارد؛ در صورتی که در دختران رابطه معنادار است.