هدف از این پژوهش بررسی قدرت پیش بینی سبک زندگی و عمل به باورهای دینی با رضایت زناشویی در دبیران زن متاهل جوان می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کلیه دبیران زن متاهل جوان مشغول در مدارس شهر قم بوده که تعداد 204 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های سبک زندگی بیسیس- ای، عمل به باورهای دینی معبد و رضایت زناشویی انریچ بود. برای تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و هم چنین ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک زندگی و عمل به باورهای دینی با رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود ندارد. مابین کنار آمدن( یکی از مولفه های سبک زندگی) با رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد و هم چنین ما بین محتاط بودن (یکی از مولفه های سبک زندگی) با رضایت زناشویی رابطه منفی معناداری وجود دارد و نیز ما بین عمل به باورهای دینی و محتاط بودن (یکی از مولفه های سبک زندگی) رابطه منفی معناداری وجود دارد. سایر نتایج حاکی از آن است که مابین نیاز به تایید و تعلق به علاقه اجتماعی(از مولفه های سبک زندگی) رابطه معنادار مثبت وجود دارد و مابین نیاز به تایید و مسئولیت پذیری(از مولفه های سبک زندگی) رابطه معنادار مثبت وجود دارد و همچنین مابین کنارآمدن و محتاط بودن(از مولفه های سبک زندگی) رابطه معنادار منفی وجود دارد و مابین کنار آمدن و تعلق و علاقه اجتماعی(از مولفه های سبک زندگی) رابطه معنادار وجود دارد و نیز مابین محتاط بودن و تعلق و علاقه اجتماعی(از مولفه های سبک زندگی) رابطه معنادار منفی وجود دارد. واژه های کلیدی: سبک زندگی، رضایت زناشویی، زنان متاهل جوان، عمل به باورهای دینی