سبک شناسی ساختاری گرایشی در سبک شناسی است که شکل کاملتر سبک شناسی نقش گراست. این روش که متاثر از دیدگاه های ساختگرایان است از یافته های زبان شناسی برای تحلیل متون بهره می گیرد و با بررسی عناصر سازند? متن، به ارتباط متقابل بین آنها می پردازد و در پی آن است که میان آواها، واژگان، ترکیبات و ساخت های نحوی جملات، تناسب های ساختاری را یافته و از طریق این ساختارها و تناسب ها به ویژگی های سبکی اثر دست پیدا کند. از آنجا که این روش با بررسی اجزای اثر در کنار محتوا به نتایج عینی از ویژگی های سبکی می رسد. بدین منظور، در این رساله، گونه های برجسته سازی: قاعده افزایی ها و قاعده کاهی های اشعار شش شاعر از شاعران برجست? دفاع مقدس(امین پور، هراتی، قزوه، مردانی، حسینی، معلم) را تحلیل و به مختصات سبکی آنان دست یافتیم. در این تحقیق، قاعده افزایی های اشعار با موضوع دفاع مقدس شاعران مذکور را در دستگاه های آوایی، واژگانی، نحوی و قاعده کاهی های استخراج شده را در ارتباط با محتوای اشعار، بررسی و تحلیل نمودیم. با استفاده از این روش، دریافتیم که تمام دستگاه ها در ارتباط مستقیم با دستگاه فکری قرار گرفته است. شاعران این دوره مضامینی چون، شهید و شهادت، امام خمینی، اعتراض و... را دستمایه ساخت ترکیبات و تصاویر خویش نموده عواطف این شاعران متناسب با مضامین اشعار القا می شود. همخوان ها و مصوت های هجاها متناسب با عاطف? شاعران بکار رفته بود. تکرار همخوان آغازین و تکرار کامل هجایی بسامد داشت. قافیه و ردیف در ساختار اشعار کارکرد موسیقیایی دارند. در اشعار شاعران مورد بررسی، توجه بیشتری به این کارکرد شده بود که در نمودارها این فراوانی قابل مشاهده است. بیشترین تحول و ابتکار در دستگاه بلاغی در ساخت ترکیبات اضافی و نماد دیده می شود.