بسم الله الرحمن الرحیم چکیده قرآن کلام الهی و آخرین کتاب هدایت بشر است. این کتاب شریف دارای زبان خاصی بوده و هرچند معنایی سطحی از آن برای درک و فهم عموم ممکن و میسر است، اما کلامی است ذوبطون و دارای لایه های معنایی ای که هر کدام ژرف تر و عمیق تر از دیگری است.به همین دلیل برای فهم آن احتیاج به تفسیر می-باشد. مسلمانان برای فهم قرآن به سراغ تفسیر کلام الهی به روش های گوناگونی رفتند وکسانی را در این طریق الگوی خویش قرار دادند؛ اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و صحابه و تابعان ایشان. ما با بررسی تطبیقی روش تفسیری اهل بیت (علیهم السلام) با صحابه و تابعین به این نتیجه رسیدیم که در روش تفسیری صحابه و تابعیان کاستی ها و ناراستی هایی وجود دارد و ایشان دچار انحرافاتی گردیده اند. و در آنجا که به تفسیر قرآن پرداخته اند و در مسیر صحیح قدم برداشته اند، قطراتی را از چشم? وحیانی دریافت نموده اند و در مواردی نیز اقرار به این مساله نموده اند که آنچه دارند از اهل بیت و امیرالمومنین (علیهم السلام) دارند. ما در بخش اول به بررسی کلیات پژوهش پرداخته ایم سپس به مبانی و منابع تفسیری ایشان در نگاه تطبیقی پرداختیم و بعد از آن به روش های تفسیر صحیح و نکوهیده در نزد اهل بیت (علیهم السلام)، همچنین در بخش بعدی به سراغ صحابه و تابعیان رفته و روش های تفسیری به کار رفته توسط آنان را بررسی نمودیم و به ناراستیهای تفسیری و انحرافاتی که دچار شده اند بصورت کوتاه پرداخته ایم و در بخش آخر امثل? تفسیری ایشان را در روش های مشترک و مختص آورده ایم. کلید واژه: تفسیر، روش تفسیر، اهل بیت، صحابه، تابعین