با ایجاد نوآوری و تحولات اجتماعی در جوامع مختلف ، مناسبات اجتماعی و نیز هنجارهای تنظیم این مناسبات دچار تغییر و تحول می شوند و جامعه نیازهای نوین ناشی از این تحولات را با ابداع شیوه ها و راهکارهای جدید بر طرف میکند. در این میان برای تحقق ازدواج جوانان به ویژه در شهرهای بزرگ که با جمعیت های میلیونی و تنوع بیش از حد مجموعه های انسانی روبروست ، توانائی ساختارهای سنتی همسر یابی برای این کار کم می شود و ضرورتاً اشکال نوین و شبکه های جدیدی برای اطلاع رسانی و نیز ایجاد پیوند میان کاندیداهای همسر گزینی آفریده می شوند. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و از طرح پیمایشی استفاده شده است، هدف از این پژوهش بررسی گونه شناسی فضاهای همسرگزینی در شهر تهران می باشد بنابراین تلاش شده است تا بررسی شود که در جامعه ی آماری مورد پژوهش چه فضاهای همسرگزینی ای وجود دارد، نگارنده برای دریافت اطلاعات در مورد جمعیت ساکن در منطقه به شهرداری منطقه 1 مراجعه نموده و پس از دریافت اطلاعات ثبت شده در مورد تعداد خانوار و افراد ساکن در منطقه با استفاده از فرمول کوکران حجم نموده را به دست آورده است و به توزیع پرسشنامه در بین جمعیت آماری اقدام نموده است.