میزان آسیب ساختمان با ویژگی های سیستم سازه که پارامترهای زیادی در آن دخیل است ارتباط دارد. به طور ویژه این که کدام پارامتر سازه موجب آسیب سازه می شود و شناسایی این پارامتر سخت و دشوار است. در مطالعه اخیر تغییر در کیفیت سیستم تحمل بار (قاب) و ساختار مواد بتن آرمه در طول دوره زلزله تعیین می شود. پارامترهای ساختاری مرتبط که با توجه به پارامترهای آسیب دیده سازه در هنگام زلزله مشاهده شده اند عبارتند از: مقاومت فشاری بتن، مقاومت نهایی و تسلیم فولاد، آرماتورهای عرضی در محل اتصال تیر به ستون، نسبت دیوارهای میانقاب، ستون های تحت تاثیر تیر میان طبقه، ستون قوی و تیر ضعیف، نسبت دیوار برشی و تعداد طبقات. در کل 80 ساختمان بتن مسلح 1+4 طبقه مدل شدند و تجزیه و تحلیل پوش آور (push over) به هر یک اعمال شد تا منحنی های ظرفیت سازه برای هر یک به دست آید. ارزیابی این عملکرد براساس معیارهای اساسی نشریه 360 انجام شده است. که به صورت معادل با fema-356 اصلاح شده است. علاوه بر این، تاثیر پارامترهای سازه با استفاده از مجموعه ای از الگوریتم شبکه های عصبی مصنوعی و مطالعات پارامتریک مورد مطالعه قرار گرفت. سیستم تحمل بار و مواد با هم مطابقت داده شد و یافته های به دست آمده از این مطالعه با اسناد آسیب ساختمان ها در زلزله های قبل موردبحث قرار گرفت. به نسبت اثرات مختلف در عملکرد لرزه ای سازه در این مطالعه تست شد و نتیجه این بود که نسبت دیوار برشی و ستون های تحت تاثیر تیر میان طبقه مهمترین اجزای سازه ای بودند که بر عملکرد سازه اثر می کردند. مقاومت فشاری بتن و آرماتورهای عرضی در محل اتصال تیر به ستون نیز حداقل پارامترهای مهم تعیین شدند. علاوه بر این شبکه های عصبی مصنوعی به میزان کاملاً رضایت بخش در تعیین پارامترهای موثر در سطح عملکرد به کار گرفته شدند. تخمین درصد عملکرد زمین لرزه نیز با توجه به انتخاب الگوریتم شبکه های عصبی مصنوعی بین ?68/91 و ?47/98 متغیر بود که این تغییر بستگی به نوع الگوریتم و سایر پارامترهای مدل شبکه عصبی مصنوعی داشت. پس از تعیین پارامترهای موثر مدل بهینه جهت استفاده در سطح زمین لرزه تهران تحلیل و ارائه شد.