توانمندی، ظرفیتی است که به فرد قدرت رسیدن به اهداف خاص و مورد نظر را می دهد. در واقع داشتن توانایی جسمانی، عقلانی و قانونی برای انجام کاری است. توانمندی حاصل فرایند توانمند سازی است. توانمندسازی فرایندی است که در آن شرایط به گونه ای فراهم می شود تا فرد به توانمندی برسد. با توجه به نزدیکی این دو مفهوم، در غالب تحقیقات و پژوهشها، این دو واژه به جای هم مورد استفاده قرار می گیرند. هدف کلی این پژوهش بررسی عوامل موثر بر میزان توانمندی زنان سرپرست خانوار شهرستان ورامین می باشد.جامعه آماری این تحقیق عبارتست از زنان سرپرست خانوار شهرستان ورامین که جهت دریافت خدمات مددکاری اجتماعی به کلنیک مددکاری اجتماعی ریحانه مراجعه می نمایند و به روش سرشماری انتخاب شده اند. با عنایت به آنکه مفهوم توانمندی چند بعدی است لذا محقق با استفاده از نظریات مربوط در این زمینه چون نظریات فمنیستی و دیدگاه توانمندسازی، به بررسی متغیرهایی که می توانند در میزان توانمندی تأثیرگذار باشند، پرداخته است. تکنیک جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، مصاحبه ساخته شده توسط محقق است که حاوی 14 سئوال در رابطه با سنجش میزان متغیر وابسته و متغیرهای مستقل – حمایت اجتماعی،احترام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، خوداثر بخشی، عزت نفس، بعد خانوار، مدت سرپرستی خانوار، میزان درآمد، میزان تلاش برای افزایش درآمد و داشتن پس انداز- و همچنین برخی اطلاعات پایه ای می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی(درصد گیری، میانگین، میانه و مد) و در تحلیل دو متغیره از ضریب d سامرز و برای تحلیل چند متغیره از تحلیل رگرسیون استفاده شده است. در پایان محقق با آزمون فرضیه های خود به این نتیجه می رسد که از بین متغیرهای مورد بررسی، حمایت اجتماعی، احترام اجتماعی، خوداثر بخشی و تلاش جهت افزایش درآمد بصورت مستقیم در میزان توانمندی زنان سرپرست خانوار تأثیرگذار می باشند. یعنی هر چقدر میزان هر یک از این متغیرها را افزایش دهیم بر توانمندی آنان نیز افزوده خواهد شد.