بیهقی در کتاب خود با هدف مشخّصی به روایت رویدادهای سیاسی دوران خود پرداخته است. نحوه بیان وی روشن کننده روابط خارجی این دولت با خلافت بغداد، خانیان، آل زیار، خوارزم و ملوک اطراف است. برای دستیابی به اطّلاعاتی پیرامون روابط خارجی دربار غزنه باید با نگاهی تحلیلی به سراغ متن رفت، از این رو در این پژوهش با استفاده از مولّفه های فرکلاف به تحلیل و تبیین این روابط و پردازش مناسبات قدرت پرداخته شده است. در این راستا پژوهش در دو فصل تنظیم شده که در فصل اوّل آن روابط غزنویان با همسایگان و ملوک اطراف بررسی شده است. در فصل بعد مولّفه های انتخابی(انتخاب واژگان و معانی آنها، فرآیند نام دهی و ارجاع، ساختار معلوم و مجهول و وجهیّت) ابتدا به طور مجزّا توضیح داده شده و پس از آن عبارت های مرتبط با آنها تحلیل و تبیین شده اند. پس از بررسی می توان نتیجه گرفت بیهقی با گزینش دقیق واژگان و برگزیدن ساختار معلوم و وجهیّت اخباری توانسته است علاوه بر روشن ساختن وضعیّت روابط غزنویان، قدرتمندی آنها را در روابط بیان کند.