هدف : هدف کلی این پژوهش تعیین اثر "یکپارچگی حس عمقی و دهلیزی" بر "نشانه های اختلال نقص توجه- بیش فعالی" در کودکان 6 تا 12 سال شهرستان سمنان می باشد. روش: طرح پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون، همراه با گروه کنترل بود. از تعداد50 دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی 6 تا 12 ساله که در مدارس استثنایی شهر سمنان در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند، 32 نفر از آنان پس از اعمال ملاک های ورودی، واجد شرایط ورود به مطالعه شدند و به صورت تصادفی، به دو گروه آزمایشی(16n=) و کنترل(16n=) تقسیم شدند. سپس آزمون csi4 توسط معلم و یکی از والدین تمامی کودکان شرکت کننده در پژوهش تکمیل و بعد برنامه ی درمانی طراحی شده که شامل 10 کار(occupational) می باشد، به صورت گروهی در 12 جلسه ی 5/1 ساعته، دو مرتبه در هفته و برای 6 هفته ی متوالی بر روی کودکان گروه آزمایش اجرا شد و در ادامه، آزمون csi4 مجدداً توسط معلم و والد کودکان دو گروه تکمیل شد؛ شایان ذکر است کودکان گروه کنترل مداخله ی درمانی خاصی دریافت نکردند و تنها در برنامه ی آموزشی مدرسه شرکت داشتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری shapiro-wilk و تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری به کار گرفته شد. یافته ها: بر اساس گزارش معلمان در نمرات متغیر بی توجهی و بیش فعالی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش وجود داشته که به ترتیب مطابق با نتیجه تحلیل کوواریانس ( 0.001>p و 0.001>p) می باشد و این کاهش از نظر آماری نیز معنادار بوده است ولی کاهش نمرات متغییر تکانشگری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ( 0.05<p) معنادار نمی باشد. بر اساس گزارش والدین در نمرات متغیر بی توجهی و بیش فعالی و تکانشگری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش وجود داشته که مطابق با نتیجه تحلیل کوواریانس برای بی توجهی ( 0.001>p، 72/103=f)، بیش فعالی ( 0.001>p، 83/40=f) و تکانشگری ( 0.001>p، 11/23=f) می باشد که این کاهش از نظر آماری نیز معنادار بوده است. نتیجه گیری: در مجموع، می توان نتیجه گرفت که یکپارچگی حس عمقی و دهلیزی موجب بهبود نشانه های اصلی اختلال نقص توجه- بیش فعالی (نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری) در کودکان مبتلا به اختلال 6 تا 12 ساله ی مدارس استثنایی شهر سمنان شده است.