در این پایان نامه به بررسی روش های آشکارسازی در سیستم های mc-cdma می پردازیم. با توجه به ماهیت آشکارسازی در این سیستم ها، تکنیک های آشکارسازی را می توان به دو دسته ی اصلی تقسیم نمود: آشکارسازی سیگنال ارسالی یک کاربر مطلوب بدون در نظر گرفتن اطلاعاتی در مورد سایر کاربران تداخل کننده که از آن ها به عنوان آشکارساز های تک کاربره یاد می شود و همچنین آشکارسازی سیگنال ارسالی همه ی کاربران فعال موجود در سیستم که از آن ها به عنوان آشکارسازی چندکاربره یاد می شود. در این پایان نامه روش های متداول از هر دو دسته ی آشکارسازی مورد بررسی قرار می گیرد. در دسته ی اول، روش های موسوم به روش های ترکیبی از قبیل mrc، egc، orc و mmsec مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرند و در دسته ی دوم، آشکارساز بهینه و الگوریتم دی کدینگ کروی را برای پیاده سازی آن معرفی می کنیم. سپس به بررسی روش های آشکارسازی زیربهینه می پردازیم و در این دسته، آشکارساز های zf، mmse، zf v-blast و mmse v-blast را معرفی می کنیم و همچنین برای مواردی که اطلاعاتی از کانال و کد های کاربران فعال در سیستم در دست نداریم آشکارساز های وفقی بر مبنای lms و rls را مورد بررسی قرار می دهیم. سپس به بررسی سیستم های mc-cdma اصلاح شده پرداخته و تأثیر طول کد و تعداد زیرحامل ها را در یک سیستم mc-cdma مورد بحث و بررسی قرار می دهیم و در آخر روشی ارائه خواهیم داد که با استفاده از الگوریتم دی کدینگ کروی، به بهبود عملکرد آشکارساز های خطی کمک می کند.