هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر جیره هایی حاوی 0، 5/2، 5، 5/7 و 10% پودر جلبک اسپیرولینا (spirulina platensis) و 50 میلی گرم آستاگزانتین مصنوعی در کیلوگرم جیره بر عملکرد رشدی، رنگ پذیری و سطح اکسیداسیون چربی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) می باشد. از این رو یک آزمایش کاملاٌ تصادفی با شش تیمار و سه تکرار طراحی شد. 216 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن اولیه 8 ± 101 گرم در 18 تانک آزمایشی تقسیم شدند. طول دوره پرورش 10 هفته بود. اضافه نمودن پودر اسپیرولینا اثر معنی داری بر پارامترهای رشدی نداشت (05/0p >). غلظت کاروتنوئید پوست و فیله با افزایش سطح جلبک در جیره، به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0p <) و اضافه نمودن 10% اسپیرولینا به عنوان یک رنگدانه طبیعی موجب بیشترین میزان ذخیره کاروتنوئید در هر دو بافت شد. بیشترین مقدار قرمزی (a*) و زردی (b*) نیز در فیله ماهیانی مشاهده شد که از 10% اسپیرولینا تغذیه کردند. در پوست بیشترین مقدار در ماهیانی مشاهده شد که از آستاگزانتین مصنوعی تغذیه نمودند. همچنین تغذیه با جیره هایی حاوی اسپیرولینا به صورت معنی داری موجب افزایش غلظت کاروتنوئید خون شد (05/0p <). آنالیز رگرسیونی نیز نشان داد که غلظت کاروتنوئید خون با پارامترهای رنگی و غلظت کاروتنوئید پوست و فیله همبستگی داشت. اضافه کردن اسپیرولینا در جیره تاثیر معنی داری بر سطح اکسیداسیون فیله نداشت (05/0p >) اما موجب کاهش سطح اکسیداسیون در خون شد (05/0p <) و اضافه نمودن 5/7% اسپیرولینا در جیره موجب کمترین میزان اکسیداسیون خون شد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که 5/7% اسپیرولینا را می توان به عنوان میزان بهینه پودر جلبک در جیره قزل آلای رنگین کمان استفاده نمود.

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات اسکیمر (فوم فرکشنر) مجهز به کمپرسور هوای فشرده بر عملکرد بیوفیلتر در یک سیستم مداربسته پرورش متراکم آبزیان بود. در این آزمایش 2 نوع حباب ساز متفاوت مورد آزمایش قرار داده شد و برای هر کدام از تیمارها، 2 تکرار در نظر گرفته شد. در تیمار اول، اسکیمر با سیستم حباب سازی هوای فشرده و در تیمار دوم که تیمار شاهد بود، نوعی از اسکیمرهای مجهز به سیستم حباب ساز تجاری مورد آزمایش قرار گرفت. در این آزمایش، مواد زائد جامد (300 گرم در روز و سایز ذرات کمتر از 40 میکرون) و آمونیوم(5 گرم در روز) تولید شده توسط ماهی، بترتیب، با استفاده از غذای پودر شده و کلرید آمونیوم شبیه سازی شد. نتایج آزمایش نشان داد که غلظت آمونیوم و نیتریت در تیمار اول بصورت محسوسی نسبت به تیمار دوم کمتر است (p < 0.05). در حالی که غلظت نیترات در تیمار اول و تیمار دوم اختلاف معنی داری را نشان نمیدهد. همچنین نتایج نشان داد که نرخ جمع آوری ذرات آلاینده در تیمار اول بطور محسوسی بیشتر از تیمار دوم بوده است (p < 0.05). بطور کل، نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از راکتور اشباع سازی آب با هوا بر ساخت حباب با این وسیله می تواند روش مناسبی برای تولید حبابهای بسیار ریز در اسکیمرهای مورد استفاده در سیستمهای مداربسته پرورش آبزیان باشد. وجود چنین شرایطی باعث افزایش کارایی اسکیمر در جمع آوری پروتئین ها و ذرات معلق جامد می گردد. کلمات کلیدی: نیتریفیکاسیون، کمپرسور هوای فشرده، اسکیمر، نیتریت، نیترات، ذرات جامد

این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک آلفامیون در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و فعالیت آنزیم های گوارشی(تریپسین، آلفا-آمیلاز و لیپاز) ماهی قزل آلای رنگین کمان جوان(oncorhynchus mykiss) انجام شد. ماهیان قزل آلای رنگین کمان جوان با میانگین وزن اولیه 11/0±01/40 گرم به مدت 8 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار تقسیم بندی شدند. تیمار های غذایی شامل 0 (شاهد) ، 5/0، 1، 2 و 4 گرم پربیوتیک آلفامیون در هر کیلوگرم از جیره پایه بودند. هر جیره آزمایشی به طور تصادفی در سه تکرار تقسیم بندی شد. نتایج آزمایش نشان داد که افزودن پربیوتیک آلفامیون در جیره، به طور معنی داری(p<0/05) بر پارامترهای رشد قزل آلای رنگین کمان جوان در مقایسه با گروه کنترل تأثیر گذار بود. بیشترین رشد و کارایی غذا در جیره حاوی 5/0 گرم در کیلوگرم آلفامیون مشاهده شد(p<0/05). به هر حال افزایش سطح مکمل آلفامیون تغییری در پارامترهای رشد ایجاد نکرد((p>0/05. نرخ بازماندگی قزل آلای رنگین کمان در طول هشت هفته آزمایش، تحت تأثیر پربیوتیک قرار نگرفت((p>0/05. نتایج حاصل از آزمایش هضم پذیری نشان داد که افزودن آلفامیون در جیره، تأثیر معناداری بر میزان هضم پذیری مواد مغذی نداشته است((p>0/05، اما میزان هضم پذیری ماده خشک، پروتئین و چربی در جیره های حاوی پربیوتیک نسبت به جیره شاهد بهبود یافت((p>0/05. بررسی فعالیت آنزیم های گوارشی نشان داد که افزودن پربیوتیک با افزایش فعالیت آنزیم ترپسین همراه بوده و این افزایش فعالیت در سطح 4 گرم در کیلوگرم آلفامیون در مقایسه با تیمار شاهد معنی دار بود(p<0/05). میزان فعالیت آنزیم های آلفا-آمیلاز و لیپاز تحت تأثیر پربیوتیک قرار نگرفت((p>0/05. این نتایج نشان می دهد که استفاده از پربیوتیک آلفامیون در سطح پایین(5/0 گرم در هر کیلوگرم جیره) سبب بهبود پارامترهای رشد می گردد، در حالی که سطوح بالای این پربیوتیک(بیشتر از 5/0 گرم در کیلوگرم) تأثیری بر هضم پذیری و پارامترهای رشد نداشت. بر اساس نتایج مشاهده شده از مطالعه حاضر، به نظر می رسد تأثیر مثبت پربیوتیک آلفامیون بر عملکرد رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان از طریق بهبود هضم پذیری مواد مغذی و فعالیت آنزیم های گوارشی نمی باشد و ممکن است ارتقای عملکرد سیستم ایمنی و همچنین اصلاح جمعیت میکروبی دستگاه گوارش توسط پربیوتیک، اثر بیشتری بر پارامترهای رشد قزل آلای رنگین کمان داشته باشد.