حفظ ایمنی سازه ها از ابتدای ساخت تا پایان بهره برداری از اهمیت بسزایی برخوردار بوده، بنابراین تشخیص عیب های موضعی سازه ها در طی عمر مفید آن ها مهم می باشد. با توجه به محدودیت روش های قدیمی، امروزه روش های عیب یابی سازه ها، مبتنی بر پاسخ آنها می باشد. وقوع آسیب در سازه ها باعث تغییر جرم، سختی و خواص میرایی سازه گردیده و در پی آن، پاسخ های استاتیکی و دینامیکی سیستم نیز تغییر می کنند. بنابراین با آگاهی از پاسخ های سازه می توان به وجود عیب، محل و شدت آسیب ها پی برد. با توجه به اینکه خرابی یک پدیده غیر خطی می باشد و حل دستگاه معادلات آن به طور مستقیم محدود و گاهی غیر ممکن است. امروزه بیشتر تحقیقات بر اساس حداقل سازی اختلاف پاسخ سازه خراب واقعی و خراب فرضی که از به روزرسانی پارامترهای فیزیکی مدل در هر مرحله از تکرار به دست می آیند، انجام می گیرند. در این تحقیق با استفاده از دو روش، مدل سازه جهت عیب یابی به روزرسانی شده است. در روش اول، با استفاده از دو الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات و رقابت استعماری طی یک فرایند دو مرحله ای با بهره گیری از پاسخ های مودال، مدل سازه به روز شده است. در روش دوم با بهره گیری از الگوریتم لونبرگ – مارکوارت با استفاده از پاسخ شتاب، مسئله غیر خطی خرابی حل شده است. روش موثر پیشنهادی مبتنی بر آنالیز حساسیت می باشد که طی فرایندی تکراری تابع هدف ارائه شده را حداقل می کند. جهت نزدیک کردن نتایج تئوری به واقعیت، اثر وجود خطا در پاسخ های دینامیکی بررسی می شود. همچنین فرض شده است که سنسور گذاری در تعداد محدودی از گره ها انجام می گیرد. . جهت بررسی کارایی دو روش پیشنهادی و مقایسه آنها، مثال های عددی ارائه شده و نتایج بیانگر عملکرد مطلوب، جهت شناسایی خرابی در سازه ها می باشند.