پژوهش حاضر، به تحلیل نشانه شناختی و انتقادی عکس های خیابانی زندگی روزمره طبقه متوسط شهر تهران (دهه های 40 تا 70 هجری شمسی)، با بهره گیری از مقولات تئوریک- متدولوژیک دلالت ضمنی (فیسک) و اسطوره شناسی (بارت) پرداخته است چراکه در عکاسیِ مستند نگرش افراد جامعه، با خاستگاه متعلق به خرده فرهنگ ها و لایه های درونی اجتماع اجین گشته است و عکاسی خیابانی به عنوان بدنه ژانر مستند، صحنه هایی از زندگی روزمره مردم را سوژه اصلی خود قرار می دهد و به این وسیله می تواند فهم روشن تری از وضعیت فضای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی؛ خط سیر مشخص و مشترک در تصاویر زندگی روزمره طبقه متوسط، فرهنگ و هنر جامعه و همچنین چگونگی بازنمایی تحولِ در زمانیِ زندگی روزمره در تغییرات اُبژه های نسلی، اجزا و ترکیب بندی عناصر عکس های مورد مطالعه، حاصل آید. نتایج نمایانگر ارتباط سبک زندگی روزمره افراد با ترکیب بندی عناصر و اجزاء عکس ها از دیدگاه نشانه شناختی بر اساس دیدگاه های فرهنگی و ایدئولوژیکی جامعه می باشند. همچنین عناصر تصویری در نشانه شناسیِ شمایلی، بیانگر معنای مستترِ اسطوره در نظام های فرهنگی و ایدئولوژیکی جامعه هستند که از طریق نمودهای فرهنگی و هنری جامعه بازنمایی می شوند و نشانه های تصویری موجود در عکس های مورد مطالعه نسبت به فرهنگ و ایدئولوژی جامعه تغییر می کند.