شیرابه محل دفن، یکی از آلوده ترین انواع فاضلاب ها می باشد که نگرانی های بهداشتی و زیست محیطی فراوانی را ایجاد نموده است. در این مطالعه، شیرابه تولیدی از محل دفن قدیمی در شهرستان ساری به روش های مختلفی از قبیل اکسیداسیون پیشرفته، لجن فعال، بیورآکتور غشایی و ترکیب این روش ها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. جهت تعیین مقادیر بهینه ی ph، h2o2، fe+2 و زمان در اکسیداسیون پیشرفته از دستگاه جارتست استفاده شد. در فرآیند لجن فعال یک محفظه ای از جنس پلکسی گلاس به حجم مفید 2 لیتر مورد استفاده قرار گرفت. همچنین از یک واحد بیوراکتور غشایی تحت نیروی ثقل به حجم تقریبی 200 لیتر از جنس پلی اتیلن و ممبران هالوفایبر از جنس پروپیلن به سطح تقریبی 6 متر مربع، استفاده شد. از تحلیل نتایج می توان دریافت که در فرایند فنتون راندمان حذف cod، رنگ و کدورت در مقدار بهینه (ml/l3= h2o2، gr/l75/1fe+2=، 3= phو زمان واکنش 75 دقیقه) به ترتیب به میزان 79، 98 و100 درصد حاصل شد. همچنین نسبت bod5/cod از 36/0 به 78/0 افزایش یافت. فرایند لجن فعال قادر به حذف cod، رنگ و کدورت به ترتیب به میزان 43، 51 و 52 درصد بوده است. با استفاده از فرایند فنتون به عنوان پیش تصفیه در سیستم لجن فعال، راندمان حذف cod، رنگ و کدورت در این سیستم به ترتیب به 57، 74 و 71 درصد افزایش یافت. در سیستم بیوراکتور غشایی راندمان حذف cod، رنگ و کدورت در زمان ماند 1روز به ترتیب به میزان 76، 32 و 45 درصد حاصل شد. با توجه به اینکه پارامترهای cod و رنگ در پساب خروجی بالاتر از استاندارد استفاده مجدد درکشاورزی بوده، از اکسیداسیون فنتون به عنوان پس تصفیه استفاده شد. در نتیجه راندمان حذف cod، رنگ و کدورت به ترتیب به 89، 98 و 99 درصد افزایش یافت. همچنین استفاده از فنتون به عنوان پس تصفیه در بیوراکتور غشایی موجب صرفه جویی در مصرف مواد شیمیایی شده و مقدار بهینه h2o2 وfe2+ را تقریبا به میزان 90 درصد کاهش داده است. کلمات کلیدی: شیرابه، فنتون، بیوراکتور غشایی، لجن فعال.