هراس از پس مرگ و بی پاسخی آن، سبب شد تا بشر برای غلبه بر این ناتوانی خود روش ها و باورهایی را بنا نهد. مردم خاورمیانه از نخستین مردمی بودند که در این راه قدم برداشتند. دوره زمانی مابین سال های 250 قبل از میلاد تا 224 میلادی در فلات ایران، مصادف با دوران اشکانی، و در فلات سوریه منطقه ی پالمیر، همزمان با دوران شکوفایی تمدن پالمیر، هنر و شیوه های تدفینی به وجود آمد که آثار تاریخی بازمانده از آن چشم و ذهن هر بیننده ای را محو خود می سازد. به سبب آنکه مردم هر دو تمدن به زندگی پس از مرگ و زندگی اخروی معتقد بودند، هنر، شیوه و آیین تدفینشان را بر پایه ی این تفکر بنا نهادند و در روند شکل گیری آن از پیشینیانشان و دیگر اقوام تأثیر پذیرفتند. اما هنر، شیوه و آیین تدفین به وجود آمده منحصر و خاص هر کدام از تمدن های اشکانی و پالمیر شد. در این پژوهش با مطالعه هنر، شیوه ها، باورها و اعتقادات تدفینی تمدن اشکانی و پالمیر تفاوت ها، شباهت ها و عوامل تأثیرگذار بررسی شده است. مطالعه پیش رو بیانگر این امر است که هنر و شیوه تدفینی جایگاه خاصی را در بین مردم این دو تمدن داشته و دارای شباهت هستند. بلأخص در اصل جهان بینی شان که اعتقاد بر زندگی اخروی است، اشتراک داشته-اند.