با توجه به نقش رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو در ایجاد استرس و متعاقب آن بروز هپاتواستئاتیت و اثر آنتی اکسیدانی ویتامین سی، نقش پیش گیری کننده آن در جلوگیری از بروز کبدچرب در موش های تغذیه شده با جیره ی غنی از چربی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور 35 سر رت نر بالغ نژاد اسپراک به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. 4 گروه غذای غنی از چربی را برای القای کبد چرب، روزانه و برای مدت 8 هفته در اختیار داشتند و همزمان با آن ویتامین سی با دوزهای 0 ، 250، 500، 1000میلی گرم بر لیتر همراه با آب آشامیدنی دریافت می کردند. گروه کنترل جیره معمولی و آب آشامیدنی بدون ویتامین cرا دریافت کردند. در حین مطالعه، تست تحمل انسولین انجام شد و در پایان دوره موش ها یوتنازی شدند. و پارامترهای چاقی، مقدار انسولین، گلوکز پلاسما و میزان مقاومت به انسولین و همین طور پارامترهای بیوشیمیایی کبد مانند تری گلیسرید، کلسترول، tnf-?، مالون دی آلدهید، پروتئین کربونیل و تیول پروتئین اندازه گیری شد. نمونه های کبدی نیز توسط روش h&e و oil red o رنگ آمیزی شدند. پس از بررسی آسیب شناسی، وجود کبدچرب ماکرووزیکولار و میکرووزیکولار به اثبات رسید. مقاومت انسولینی نیز ایجاد و سطح تری گلسرید و کلسترول (05/0> p) و نیز سطح کربونیل پروتئین (05/0>p) در گروه دریافت کننده غذای غنی از چربی بدون ویتامین c (hfd) در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود ولی تغییر معناداری در گروهایی دریافت کننده ویتامین c نسبت به گروه hfd دیده نشد. سطح مالون دی آلدهید(05/0<p)، tnf - ?(05/0<p ) و تیول(05/0<p) در گروه hfd نسبت به گروه کنترل نیز بدون تغییرمعناداری بود. با توجه به شواهد نتیجه می شود دوز متوسط ویتامین c با اثرات آنتی اکسیدانی خود تاحدود اندکی بتواند باعث حفاظت کبد در برابر جراحات کبدی شود.