پدیدآورنده اثر فکری دارای حقوقی از جمله حقوق مادی و معنوی است. مدت حمایت از حقوق معنوی در کشور های حق تکثیر همان مدت حمایت در حقوق مادی است. در کشورهای حق مولف به دائمی بودن این حقوق اشاره دارند. ریشه این اختلاف دیدگاه ها به فلسفه حمایت از آثار فکری برمی گردد؛ در کشورهای حق تکثیر حمایت از آفرینش های فکری به خاطر زمان، سرمایه و مهارتی است که صرف شده است. دیدگاه حق مولف حمایت از آثار فکری با هدف حمایت از اشخاص و احترام به شخصیت پدیدآورنده است. نظر اخیر با اصول حقوقی ایران سازگارتر است. مدت حمایت حقوق مادی مدت زمانی است که اثر در قلمرو مالکیت خصوصی قرار دارد. در این زمان، حق بهره برداری مالی، در زمان حیات پدیدآورنده متعلق به خود او و پس از مرگش، به وراث، موصی له یا انتقال گیرندگان تعلق می گیرد. طول مدت حمایت از یک اثر بسته به قانون داخلی هر کشور، پدیدآورنده اثر و نوع اثر تولید شده است. در این اواخرموضوع تعیین مدت مطلوب حمایت دارای اهمیت است. بیشتر کشورهای در مورد تعیین مدت حمایت در آثار ادبی و هنری از قاعده تاریخ مرگ پدیدآورنده و قاعده نخستین نشر اثر، استفاده می کنند. از جمله مبانی آن از یک طرف سود و منافع محصولات فکری از طریق ایجاد انگیزه و تحریک به خلق و تولید آثار را افزایش می دهد و از طرف دیگر کاهش دسترسی به آثار موجود را به همراه خواهد داشت، و نیز دربردارنده منافع فرد و جامعه است و در تعیین مدت حمایت باید منافع شان را درنظرگرفت. برای اینکه بتوان وارد عرصه بین المللی شد. باید حداقل مدت حمایت را رعایت کرد. در عرصه مالکیت صنعتی قاعده مدت حمایت تعیین شده، تقریبا در تمامی کشورها یکسان می باشد.( درجزئیات متفاوت اند)، سرمایه گذار با ارزیابی عمر مفید ابداعات می تواند بر اقتصاد کشور موثر باشد.