شالوده های با کاربرد صنعتی علاوه بر نیروی قائم در معرض نیروهای افقی زلزله و باد هستندکه سبب ‏خروج از محوریت بار و کاهش ظرفیت باربری خاک می شود. برای مخازن بلند‏‎ ‎سیلو، برج های پالایش، توربین های بادی ‏و دودکش ها، پی های دایره ای اقتصادی تر از اشکال دیگر است؛ زیرا جهت واژگونی ناشی از باد و زلزله ثابت نیست. در ‏سه دهه اخیر استفاده از ژئوسینتتیک ها به منظور افزایش ظرفیت باربری پی معمول شده است. ‏ در این پایان نامه، رفتار پی دایره ای در شرایط بارگذاری محوری و خارج از محور در شرایط مسلح شده و ‏مسلح نشده‎ ‎با ژئونت به صورت آزمایشگاهی مطالعه شده است. خاک مورد استفاده ماسه خشک است و آزمایش ها در ‏تراکم نسبی 60 درصد انجام می شوند. از ژئونت به عنوان مسلح کننده استفاده شده است. پارامترهای مختلف درنظر ‏گرفته شده در این تحقیق شامل فاصله اولین لایه مسلح کننده از کف پی، فاصله لایه ها از یکدیگر، خروج از محوریت ‏بار، خروج از محوریت لایه مسلح کننده، سرعت بارگذاری و ابعاد لایه مسلح کننده هستند.برای این منظور از شالوده ‏دایره ای به قطر 12 سانتی متر و از جنس فولاد استفاده شد و ماسه در مخزنی به ابعاد 60×60×60 سانتی متر به روش ‏بارش آماده شد. ‏ نتایج نشان داد که انتخاب فاصله 5 سانتی متر برای لایه اول و فاصله 3 سانتی متر برای لایه دوم بیشترین ‏بهبود را در ظرفیت باربری نهایی نتیجه می دهد. همچنین تعداد سه لایه مسلح کننده سبب بیشتربن افزایش در ‏ظرفیت باربری می شود و لایه چهارم در شرایط بارگذاری محوری سبب افزایش و در بارگذاری خارج از محور سبب ‏کاهش ظرفیت باربری نسبت به 3 لایه مسلح کننده می شود. با محاسبه کردن مدول الاستیک و ضریب عکس العمل ‏بستر مشخص شد که خروج از محوریت بار موجب کاهش مدول الاستیک و ضریب عکس العمل بستر خاک و مسلح ‏کردن خاک سبب افزایش هر دو پارامتر می گردد. با محاسبه کردن شیب پی نشان داده شد که شیب پی با افزایش ‏نشست قائم به صورت خطی افزایش می یابد. سپس برای بررسی بیشتر وضعیت خروج از محوریت پی دایره، از یک پی ‏مربع با مساحت برابر و نسبت خروج از محوریت های برابر نیز استفاده شده است و نتایج این دو نوع پی برای خروج از ‏محوریت یک طرفه و دو طرفه با یکدیگر مقایسه شده است.‏