مقدمه: دپرسیون های سطح لینگوال مندیبل ، آنومالی های تکاملی هستند که تحت عنوان stafne bone defect شناخته می شوند . sbd به طور شایع در مردان و بیشتر در دهه ی 5 و 6 دیده می شود . تشخیص رادیوگرافیک انواع تیپیکال sbd به آسانی امکان پذیر است چرا که sbd به صورت رادیولوسنسی های بیضی یا دایره ای نزدیک زاویه مندیبل و زیر کانال آلوئولار تحتانی قرار دارند اگر چه این آنومالی با شیوع کمتر در قدام و راموس مندیبل هم دیده می شود . هدف مطالعه ی ما بررسی کلینیکی و رادیوگرافی sbd در بیماران مراجعه کننده به مرکز رادیولوژی خصوصی از سال 1388 تا 1391 بود . روش کار: در این مطالعه 30000 رادیوگرافی پانورامیک و 5000 رادیوگرافی cbct مورد ارزیابی قرار گرفتند . تشخیص قطعی sbdدر رادیوگرافی های cbct بر اساس مشاهده ی دپرسیون سطح لینگوال استخوان مندیبل صورت گرفت . رادیولوسنسی های یکطرفه ی بین مولرها و زاویه مندیبل به عنوان موارد مشکوک به sbd در نظر گرفته شدند و در صورتیکه رادیولوسنسی در رادیوگرافی پانورامیک مجدد افزایش سایز نداشت تشخیص sbd قطعی تلقی گردید سپس مشخصات رادیوگرافیک برای هر دو رادیوگرافی های پانورامیک و cbct ثبت شدند . یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه ی ما شیوع sbd 0/0008 % و میانگین سنی بیماران 45 سال بود . هم چنین شیوع این آنومالی در مردان 5/6 برابر زنان بود . تمام موارد sbd بین ناحیه ی مولرها و زاویه مندیبل قرار داشتند و واریانت خلفی آن محسوب می شدند . sbd در تمام موارد زیر کانال آلوئولار تحتانی و نزدیک بوردر تحتانی مندیبل قرار داشت و در برخی موارد هم باعث تحلیل بوردر تحتانی کانال شده بود در یک مورد هم گسترش sbd به بالای کانال دیده می شد . بیشتر موارد sbd تایپ i و تایپ ii آن بودند و یک مورد نادر هم از تحلیل کورتیکال پلیت باکالی در نتیجه گسترش نقص لینگوالی استخوان مندیبل وجود داشت . نتیجه گیری: داده های مربوط به نمای رادیوگرافیک و خصوصیات دموگرافیک sbd در مطالعه ما مشابه مطالعات قبلی بود، با این تفاوت که میزان شیوع sbd در مطالعه ما پائین تر از مطالعات قبلی بود.