ژنوتیپ های وحشی و دورگه های امیدبخش بادام، منبع غنی از صفات مطلوب می باشند که برای برنامه های به نژادی و اصلاح نباتات مفید هستند. در بادام، خودناسازگاری توسط یک مکان ژنی چندآللی کنترل می شود. در این پژوهش، آلل های خود ناسازگاری، در 184 رقم، ژنوتیپ و دورگه های امیدبخش بادام مطالعه شد.. واکنش های زنجیره ای پلیمراز با استفاده از چهار مجموعه آغازگر شامل دو جفت آغازگر دژنره (paconsif/em-pc1consrd، em-pc2consfd/em-pc3consrd)، یک جفت آغازگر عمومی (as1ii/amyc5r) و یک جفت آغازگر اختصاصی (cebasf/amyc5r) صورت گرفت. آغازگر اختصاصی cebasf/amyc5r، 21 آلل خودسازگاری sf را در نمونه های مورد بررسی تکثیر کرد.اندازه ی کلیه ی آلل های تکثیر شده توسط آغازگرها، با گزارشات قبلی و نمونه های شاهد مقایسه شد. آلل های s1، s7 و s2 بیشترین فراوانی را داشتند. آلل های s14، s15 و s17 در نمونه های بررسی شده، دیده نشدند و s16 و s28 کمترین فراوانی را در بین آلل ها داشتند.. نمونه ها با استفاده از تجزیه و تحلیل ساختاری و از نظر فاصله ی ژنتیکی آلل های خودناسازگاری در 9 گروه قرار گرفتند. ارقام بادام در گروه های سازگار و نیمه سازگار طبقه بندی شده و نمونه های سازگار از نظر ژنوتیپ خودناسازگاری معرفی شدند.