هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی در کودکان با ناتوانی در یادگیری ریاضیات و کودکان عادی است. روش: روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای(پس رویدادی) است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان پایه ی تحصیلی چهارم و پنجم ابتدایی شهر تبریز، شامل دانش آموزان با ناتوانی یادگیری در ریاضیات و دانش آموزان عادی بود که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. از جامعه مورد نظر به روش نمونه گیری در دسترس و خوشه ای جند مرحله ای، نمونه ای شامل 60 آزمودنی (30 کودک با ناتوانی یادگیری در ریاضیات و 30 کودک عادی) انتخاب شد. آزمودنی ها از لحاظ هوش از طریق آزمون هوش ریون همتاسازی شدند و دامنه ی هوشی آنان بین 115-90 قرار داشت. همچنین دامنه ی سنی آن ها 12-9 سال بود. سپس آزمون های بازنمایی حافظه ی فعال، آزمون بندر گشتالت و آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین بر روی آنها اجرا شد. داده های حاصل با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیره و با نرم افزار spss_16 تحلیل شد. یافته ها: بین کودکان عادی و کودکان با ناتوانی یادگیری در ریاضیات در کارکردهای اجرایی حافظه فعال، بازداری پاسخ، انعطاف پذیری شناختی و توجه پایدار اختلاف معناداری (001/0< p) وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده، گروه کودکان با ناتوانی یادگیری در ریاضیات در کارکردهای اجرایی حافظه ی فعال، بازداری پاسخ، انعطاف پذیری شناختی و توجه پایدار ضعیف تر از گروه کودکان عادی عمل کردند. بنابراین در انجام مداخلات درمانی برای این کودکان، باید به نقش نقایص کارکردهای اجرایی بیشتر توجه شود.