کلیله و دمنه از آثار ارزشمند و فاخر فرهنگی و ادبی ایران و هند و نیز از نوادر و شاهکارهای ادبی جهان است. این کتاب علاوه بر ارزش ها و فواید اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و تربیتی دارای ارزش ها و ویژگی های زبانی زیادی است که نگارنده را بر آن داشت تا در این رساله به صورت علمی به جنبه های مختلف دستوری کلیله و دمنه بپردازد و آن جنبه ها را تجزیه، تحلیل و تبیین نماید. این رساله، ویژگی های دستوری را در هشت بخش (جمله، اسم، حرف، شبه جمله، صفت، ضمیر، فعل و قید) بررسی می کند. روش پژوهش در این رساله، استقرایی بوده است.شایان ذکر است هر چند نشانه هایی از نثرنویسی عربی در کلیله و دمنه به چشم می خورد؛ اما ساختار نحوی جملات به طور کامل، متأثّر از الگوهای زبان عربی نیست و به طور کلی ویژگی های دستوری این کتاب به مختصات قرن ششم بسیار نزدیک است.