رساله ی حاتمیه ، مجموعه ای است از حکایات راجع به حاتم طایی که کمال الدّین حسین بن علی واعظ کاشفی سبزواری در سال 891 به درخواست آخرین پادشاه تیموری، سلطان حسین بایقرا، فراهم آورده است. این اثر که آمیزه ای از نظم و نثر است، شامل قطعات و تمثیل ها و داستان هایی در بیان فضایل حاتم می شود و کاشفی در این مجموعه آن چه از منابع ادبی و تاریخی و غیر آن، هر آن چه دیده، گردآوری کرده است. حاتم بن عبدالله طایی شاعر دوره ی جاهلی عرب و مظهر بخشندگی است. حکایات و داستان های فراوانی نیز درباره ی بخشش ها و باددستی های وی، چه در آثار فارسی و چه در کتب عربی، نقل کرده اند. حاتم طایی و داستان ها و حکایات مربوط به آن، موضوعی بوده است که در تمام دوره ها دست مایه ی شاعران و نویسندگان بوده تا با به کار گرفتن این موضوع، برداشت ها و بهره های مورد نظرشان را از آن داشته باشند. نگاشته ی پیش ِ رو در دو بخش تدوین شده است. بخش اول مقدمه ی مصحّح، شامل شرحی بر زندگی و آثار واعظ کاشفی، شرح احوال و نسب و زندگی حاتم طایی و نیز بررسی بازتاب داستان های حاتم در چند اثر برجسته ی فارسی است و بخش دوم شامل متن رساله ی حاتمیه و پی نوشت ها و پیوست ها می باشد.