در این تحقیق استعداد ریشه زایی چند هیبرید بین گونه ای جنس پرونوس مورد ارزیابی قرار گرفت. این دورگه ها حاصل تلاقی های انجام شده در مرکز تحقیقات باغبانی سهند وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی در سال 1378 می باشند. نژادگان های برتر شامل hs519 (گوجه × زردآلو)، hs725 (بادام× گوجه)، hs405 (زردآلو × آلو)، hs409 (زردآلو× آلو)،hs102 (هلو × بادام) و gf677 (هلو × بادام ( بودند. gf677، با 51% درصد ریشه زایی و hs409، با11% ریشه زایی، بالاترین ریشه زایی را داشتند؛ و ژنوتیپ های دیگر علیرغم کالوس زایی، ریشه زایی نداشتند. از لحاظ وجود استعداد ریشه زایی در این ژنوتیپ ها باید گفت که ژنوتیپ های مورد بررسی نیازمند طول دوره بالاتری برای ریشه زایی بوده و بدنبال آن نیازمند حفظ شرایط مطلوب محیطی تا پایان دوره می باشند. از میان صفات مورد بررسی محتوای فنول کل، آنزیم پلی فنول اکسیداز و کربوهیدرات محلول و کربوهیدرات کل و نسبت c/n، ازت ساقه و ازت برگ، آهن برگ و منگنز برگ هماهنگی مثبتی را با قدرت ریشه زایی ژنوتیپ ها نشان دادند. ولی آنزیم پلی فنول اکسیداز ساقه، آنزیم پراکسیداز برگ و ساقه، آهن ساقه، منگنز برگ، پتاسیم برگ و ساقه و میزان عنصر فسفر رابطه مشخصی با ریشه زایی نداشتند.