آنچه در این رساله مورد کاوش و پژوهش قرار می گیرد درخصوص تقدس در نخل و نخل برداری است . نویسنده ضمن مطالعه در زمینه ی پیشینه ی تقدس و تقدس سازی و جهت ریشه یابی چگونگی مقدس شدن برخی از اجزای طبیعت، اماکن، اشیا و... در اذهان مردم به مطالعه در دین ؛از ابتدایی ترین آنها شامل توتم پرستی، شمنیزم، بت پرستی و ...، تا ادیان یکتاپرستی، در پیرامون چیستی اساطیر، مقدس و نامقدس و همچنین نمادها ؛و پیشینه ی نخل گردانی در ایران باستان تازمان کنونی می پردازد. سپس با ارائه ی آنچه در طی تحقیقات میدانی بدان دست یافته است به تجزیه و تحلیل امر تقدس در نخل گردانی مهریز می پردازد. پژوهشگر در این تحقیق ضمن مراجعه به کتب و اسناد؛ به میدان تحقیق رفته و به طور مستقیم در جامعه مورد تحقیق حضور یافته و به طریق مشاهده مستقیم مشارکتی با مردم منطقه ارتباط نزدیکی پیدا نموده و با شرکت در مراسم روز عاشورا که در آن مراسم نخل برداری انجام گرفت از نزدیک خود شاهد رفتارها، اعمال و کنش های مردم در این روز بوده واز روش ژرفانگر بهره برده است و ضمن بررسی عوامل تقدس سازی و ایجاد تقدس، باور و اعتقاد به تقدس در نخل و نخل برداری در شهرستان مهریز پرداخته؛ و از ابزاری چون کاغذ، قلم، دوربین عکاسی و فیلمبرداری، مصاحبه و مشاهده استفاده نموده است. نتایج نشان داد که نخل نمادی از یک امر مقدس است . اعتقاد به تقدس نخل در میان مردم مهریز به دلیل اعتقاد به تقدسی است که برای صاحب آن یعنی امام حسین(ع) قائل هستند و بدین سبب برای آن قائل به وجود نیروی مانا بوده و در پای آن به راز و نیاز پرداخته و از خدای خود وامامشان به واسطه نخل تقاضای برآورده شدن حاجاتشان را دارند. واژگان کلیدی: ادیان، اسطوره، مقدس، نخل، نخل برداری، نماد