بعد ازفروپاشی اتحاد جماهیر شوروی چهره ژئوپلیتیک و منطقه ای جمهوری آذربایجان تغییر یافت و به عنوان یکی از بی ثبات ترین مناطق بجای مانده از امپراطوری شوروی با خلاء قدرت مواجه گردید . اکثریت شیعه در این کشور این نوید را میداد که احزاب اسلامی و شیعی بتوانند جایگاه قابل توجهی را بدست آورند . لکن فقدان نظام دمکراتیک چند حزبی در جمهوری آذربایجان ، نه تنها باعث افزایش سطح دخالت نظامیان در سیاست شده است ، بلکه نفوذ ارتش و نظامیان در نهادهای سیاسی در قالب سیاستمداران نظامی به ویژه در دوران الهام علیف (2003- 2012) که تا چندی پیش بعنوان نظامیان سیاستمدار در کنار پدر وی (حیدر علیف) خدمت میکردند ، به همراه دخالت نهادهای انتظامی و امنیتی ، فعالیت احزاب شیعی را محدود و رهبران آن را روانه زندان کرده است . ارتش و نهادهای امنیتی جمهوری آذربایجان دارای وزن سیاسی در مهندسی قدرت بوده و در تعامل با حزب حاکم و نخبگان و در مدار بسته قدرت به گزینش مدیریت ها و گردش ادواری نخبگان اعمال نفوذ می کند. رژیم حکومتی جمهوری آذربایجان از نوع رژیمهای اقتدارگرا است که درآن مردم و نهادهای جامع? مدنی نظیر گروههای ذینفوذ و احزاب سیاسی نقشی در پروس? تصمیم گیری ندارند و بلکه سعی شده که نقش واقعی آنها در فرایند سیاستگزاری به حداقل برسد. حاکمان این کشور توانسته اند پس از دستیابی به قدرت بر هم? نهادها و از جمله نظامیان مسلط شده و با بکارگیری وسیع وحشت و خشونت هم? ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه را تحت کنترل خود در آورند . همچنین دخالت ونفوذ قدرتهای خارجی بویژه آمریکا ورژیم صهیونیستی ، از یک سوباعث قدرت گرفتن ارتش و نهادهای امنیتی و دخالت آنها در امور سیاسی شده و از سوی دیگر باعث محدود شدن فعالیت احزاب سیاسی شیعه در این کشور گردیده است .