امروزه ارزیابی و انتخاب پروژه های تحقیق و توسعه یکی از مهم ترین مسائل تصمیمگیری ساختار یافته می باشد که به طور معمول سازمان های دولتی، دانشگاه ها، پژوهشکده های تحقیقاتی و شرکت های انتقال تکنولوژی با آن روبرو می باشند. اگر نظام تصمیم گیری دربار? پروژه ها با محدودیت زمان و بودجه همراه نبود و سازمان های مجری با محدودیت امکانات و منابع مختلف روبرو نبودند، مقوله ای به نام ارزیابی و اولویت بندی پروژه ها بی معنی بود؛ لیکن با توجه به محدودیت منابع، لزوم پرداختن به این مسئله بصورت فرآیندی سیستمی برای بهبود عملکرد تحقیقات سازمان که منجر به بالا رفتن عملکرد کل سازمان می شود، امری مهم تلقی می گردد. رویکرد این تحقیق ارائه روشی کارآمد و موثر به منظور ارزیابی و انتخاب مناسب پروژه های تحقیق و توسعه در سازمان ها میباشد. در این روش، با توجه به وجود قضاوت های نادقیق تصمیم گیرندگان از اهمیت نسبی داده ها و ستاده های پروژه ها در دنیای واقع، با بهره گیری از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی، اهمیت نسبی معیارهای ورودی و خروجی تعیین گشته و با استفاده از مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و کارت امتیازی متوازن نسبت به محاسبه کارایی پروژه ها اقدام می گردد. در نهایت با استفاده از مدل اندرسون-پیترسون رتبه بندی کاملی از پروژه ها ارائه می شود. این مدل بصورت مطالعه موردی به منظور رتبه بندی پروژه های پژوهشی شرکت ملی گاز ایران پیاده سازی شده است. همانطور که از نتایج حل مدل استنباط میشود، دخالت دادن قضاوت های تصمیمگیرندگان در مورد اهمیت نسبی داده ها و ستاده ها و هم افزایی روش کارت امتیازی متوازن و تحلیل پوششی داده ها، ابزاری توانمند را در اختیار مدیران سازمان جهت انتخاب کاراترین پروژه های تحقیق و توسع? و بهینه سازی استفاده از منابع در تولید خروجی های مطلوب قرار می دهد.