راه های درون شهریاز زیرساخت های اصلی در سیستم حمل و نقل ترافیک بوده و هر معبر دارای جایگاه و عملکرد خاصی در ساختار شبکه معابر می باشد. برای آنکه ساختار ارتباطی یک شبکه شهری بتواند ویژگی های حرکتی، دسترسی، کارایی و ایمنی را به صورت قابل قبولی تامین نماید، وجود یک شبکه ارتباطی منظم، با حفظ سطح و سرانه سلسله مراتب مورد نیاز در یک شبکه شهری، الزامی است. از آنجاییکه شبکه معابر سهم عمده ای از کاربری زمین را به خود اختصاص داده است و با توجه به ارزش روز افزون زمین و هزینه های هنگفت تملک، تعیین سهم بهینه هریک از عملکردهای شبکه معابر با تامین کارآیی مناسب و رعایت اصول فنی، با در نظر گرفتن تراکم و بارگذاری احتمالی امری اجتناب ناپذیر است. پرسشی که در این تحقیق مطرح می شود این است که تاثیر فواصل معابر هر رده ی عملکردی، ساختار و تراکم ساختمانی چگونه بر کارایی و کیفیت جریان ترافیک تاثیر خواهند گذاشت.در تحقیق پیش رو، پارامترهای ترافیکی مهم مانند جریان، سرعت حرکت، زمان تاخیر و توقف برای شبکه معابر با ساختارهای شطرنجی و شعاعی-حلقوی، با سهم عملکردهای متفاوت و تراکم های ساختمانی مختلف، به کمک نرم افزار aimsun شبیه سازی شده و نتایج آن مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.نتایج تحقیقات بیانگر آن است که فواصل بهینه بین معابر یک رده ی عملکردی، مقادیر ثابتی نبوده و این فواصل و سهم بهینه هر یک از عملکردها بسته به ساختارهای مختلف شبکه معابر، متغیر خواهند بود.مطالعات حاکی از ان است که شبکه های شعاعی- حلقوی با فواصل ??? متر برای معابر شریانی درجه دو و شبکه های شطرنجی با فواصل ??? متری برای این معابر ، بهترین عملکرد را نسبت به سایر وضعیت ها دارند. علاوه بر این،نتایج تحقیقات نشان می دهند که کیفیت پارامترهای ترافیکی در فواصل فوق، در شبکه ی معابر با ساختار شطرنجی مناسب تر از ساختار شعاعی-حلقوی بوده اما با افزایش فواصل معابر شریانی درجه دو، ساختار شطرنجی عملا به سطح راهبندان نزدیک شده در حالی که شبکه معابر شعاعی-حلقوی با کیفیت بسیار پایین قادر به سرویس دهی می باشد.